Dopóki czy do póki? Jak prawidłowo to zapisać?
Nie od dziś wiadomo, że pisownia łączna i rozdzielna należy do jednej z najtrudniejszych kwestii związanych z poprawnością językową. Jak to wygląda w przypadku tytułowego spójnika? Dopóki czy do póki? Która z tych form jest poprawna? Odpowiedź w poniższym poradniku językowym.
Dopóki czy do póki? Poprawna forma
Aby nasza pisownia była zgodna z zasadami poprawnej polszczyzny, wyraz dopóki powinniśmy zapisać łącznie.
Dopóki należy do tak zwanych wyrażeń przyimkowych. Wśród nich możemy znaleźć między innymi takie, które we współczesnym języku polskim przekształciły się w zrosty (oznacza to, że kiedyś były zapisywane oddzielnie, a obecnie – łącznie).
Spójnika dopóki używamy, wprowadzając zdanie podrzędne. Dopóki to inaczej: do końca czegoś, do czasu aż, do jakiegoś czasu lub zanim.
W zdaniach twierdzących dopóki informuje nas, że sytuacja, o której mowa w zdaniu nadrzędnym, będzie trwać tak długo, aż zdanie podrzędne nie przestanie być prawdziwe.
W zdaniach przeczących dopóki informuje nas, że sytuacja zawarta w zdaniu nadrzędnym zakończyła albo zakończy się w momencie, kiedy będzie miała miejsce sytuacja ze zdania podrzędnego po usunięciu przeczenia.
Należy pamiętać również, że dopóki zapisujemy przez samogłoskę ó, a zatem pisownia dopuki jest błędna.
Dopóki czy do póki? Przykłady zdań
- Mój problem się nie rozwiąże, dopóki mi ktoś nie pomoże. Sam sobie z tym nie poradzę.
- Kazimierz Górski mawiał: „Dopóki piłka w grze, wszystko jest możliwe”.
Dopóki czy do póki? Przykład z literatury
Gdy zboże zaczęło dojrzewać, spadły nań chmary ptactwa, przeciw któremu płot nie był żadną ochroną. […] Po pierwszym strzale ptaki uniosły się chmurą i siedząc na drzewach czekały jakby, aż odejdę. Nabiwszy strzelbę ruszyłem pozornie w las, gdym im jednak tylko znikł z oczu runęły z powrotem na łan. Zawrzałem gniewem, gdyż każde ziarno, pożarte przez tę bandę, stanowić mogło dla mnie w przyszłości cały bochen chleba. Wyskoczywszy tedy, palnąłem ponownie i zabiwszy trzy duże ptaki przywiązałem je do żerdzi, którą ustawiłem pośrodku pola jako odstraszający przykład dla złoczyńców. Ten środek okazał się ponad oczekiwanie skuteczny. Od tej chwili ptactwo znikło nie tylko z pola, ale opuściło całą tę część wyspy i, dopóki wisiały moje straszaki, nie widziałem żadnego z tych drabów na oczy.
Daniel Defoe, Robinson Crusoe
„Wątpię bardzo, aby był kiedy bądź na świecie rycerz, co by za obrębem własnego domu doznał tyle od dam uprzejmości, co Don Kichot; panny usługują jemu, a księżniczki jego rumakowi! O szczęśliwy Rosynancie! tak się rumak mój zowie, a Don Kichot z Manchy, to moje nazwisko, którego, nadobne dziewice, nie miałem wam wyjawić wprzódy, dopóki bym znamienitym jakim czynem, w usługach waszych dokonanym, nie zjednał mu pięknego przed wami zalecenia. Dowiadujecie się go przed czasem, bo okoliczności obecne przypomniały mi cudny romans Lancelota; ale przyjdzie chwila, nie wątpię, iż raczycie zaszczycić mnie waszymi rozkazy, a ja wam bezgranicznym posłuszeństwem moim i dzielnością rycerskiego ramienia dowiodę, jak gorącą pałam żądzą poświęcenia wam pokornych służb moich”. Panny, nieprzywykłe słyszeć mowy takiej i nic jej nie rozumiejąc, nic się też nie odzywały. Zapytały go tylko, czy by czego nie zjadł.
Miguel de Cervantes Saavedra, Don Kichot z La Manchy
