Nadziei czy nadzieji? Dlaczego się mylimy?
Nadzieja to piękne słowo. Dla jednych stanowi wspaniałą ideę, dla innych jeden z filarów wiary, dla niektórych zaś nie lada ortograficzną zagwozdkę! Jak piszemy słowo nadzieja w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku?
Poprawna forma jest tylko jedna: nadziei.
Nadziei czy nadzieji? Poprawna forma
Jedyną poprawną wersją wyrazu nadzieja we wspomnianych przypadkach jest forma nadziei. Skąd bierze się ta nietypowa odmiana? Zauważyliście z pewnością, że fonetyczna forma tego wyrazu brzmi [nadzieji].
Poniżej przedstawiamy tabelę odmiany przez przypadki wyrazu nadzieja:
| przypadek | l. poj. | l. mn. |
| mianownik | nadzieja | nadzieje |
| dopełniacz | nadziei | nadziei |
| celownik | nadziei | nadziejom |
| biernik | nadzieję | nadzieje |
| narzędnik | nadzieją | nadziejami |
| miejscownik | nadziei | nadziejach |
| wołacz | nadziejo | nadzieje |
Nadziei czy nadzieji? Przykłady zdań
- Mimo wielu przeciwności nigdy nie tracił nadziei na lepsze jutro.
- Historia tej rodziny jest pełna nadziei, mimo wszystkich trudności.
- W jego oczach zawsze można było dostrzec iskierkę nadziei.
- Oddaliśmy się bez reszty pracy, nie tracąc nadziei na sukces.
Pamiętajcie więc: poprawna forma słowa nadzieja w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku to nadziei!
