fbpx
Internetowa poradnia językowa Polszczyzna.pl. 10+ redaktorów, 20 000+ haseł, 1 000 000+ czytelników każdego miesiąca.
Polszczyzna Logo
sprawdź...

Nadziei czy nadzieji? Dlaczego się mylimy?

Nadzieja to piękne słowo. Dla jednych stanowi wspaniałą ideę, dla innych jeden z filarów wiary, dla niektórych zaś nie lada ortograficzną zagwozdkę! Jak piszemy słowo nadzieja w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku?

Nadziei czy nadzieji? Dlaczego się mylimy? - Polszczyzna.pl

Poprawna forma

Jedyną poprawną wersją wyrazu nadzieja we wspomnianych przypadkach jest forma nadziei. Skąd bierze się ta nietypowa odmiana? Zauważyliście z pewnością, że fonetyczna forma tego wyrazu brzmi [nadzieji].

Dlaczego nadziei?

Niestandardowa pisownia tego słowa wynika z faktu, że w omawianym słowie ji występuje po samogłosce. W pisanym języku polskim w takich przypadkach ji zastępujemy samym i. Ta sama sytuacja dotyczy wszystkich wyrazów w polszczyźnie, które w formie podstawowej kończą się na ja występujące po samogłosce, np. szyja, chryja, oraz imion takich jak Kaja, Maja. Błąd w zapisie bierze się więc zwykle z użycia formy fonetycznej bez uwzględnienia faktu, że reguła ortograficzna nakazuje w tym przypadku zamienić brzmienie ji na pisemne i.

Poniżej przedstawiamy tabelę odmiany przez przypadki wyrazu nadzieja:

przypadek l. poj. l. mn.
mianownik nadzieja nadzieje
dopełniacz nadziei nadziei
celownik nadziei nadziejom
biernik nadzieję nadzieje
narzędnik nadzieją nadziejami
miejscownik nadziei nadziejach
wołacz nadziejo nadzieje

Pamiętajcie więc: poprawna forma słowa nadzieja w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku to nadziei!

Napisane przez

Autorka projektu społecznego „Ukraina – domy bez kobiet”, dziennikarka, autorka wywiadów i artykułów. Pisze wiersze, choć na razie do szuflady. Jest miłośniczką reportaży. Interesuje się Bliskim Wschodem i tematami społecznymi z naciskiem na ruchy feministyczne oraz pokłosie migracji zarobkowych i nie tylko.

X