Nadziei czy nadzieji? Dlaczego się mylimy?
Nadzieja to piękne słowo. Dla jednych stanowi wspaniałą ideę, dla innych jeden z filarów wiary, dla niektórych zaś nie lada ortograficzną zagwozdkę! Jak piszemy słowo nadzieja w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku?
Poprawna forma
Jedyną poprawną wersją wyrazu nadzieja we wspomnianych przypadkach jest forma nadziei. Skąd bierze się ta nietypowa odmiana? Zauważyliście z pewnością, że fonetyczna forma tego wyrazu brzmi [nadzieji].
Dlaczego nadziei?
Niestandardowa pisownia tego słowa wynika z faktu, że w omawianym słowie ji występuje po samogłosce. W pisanym języku polskim w takich przypadkach ji zastępujemy samym i. Ta sama sytuacja dotyczy wszystkich wyrazów w polszczyźnie, które w formie podstawowej kończą się na ja występujące po samogłosce, np. szyja, chryja, oraz imion takich jak Kaja, Maja. Błąd w zapisie bierze się więc zwykle z użycia formy fonetycznej bez uwzględnienia faktu, że reguła ortograficzna nakazuje w tym przypadku zamienić brzmienie ji na pisemne i.
Poniżej przedstawiamy tabelę odmiany przez przypadki wyrazu nadzieja:
| przypadek | l. poj. | l. mn. |
| mianownik | nadzieja | nadzieje |
| dopełniacz | nadziei | nadziei |
| celownik | nadziei | nadziejom |
| biernik | nadzieję | nadzieje |
| narzędnik | nadzieją | nadziejami |
| miejscownik | nadziei | nadziejach |
| wołacz | nadziejo | nadzieje |
Pamiętajcie więc: poprawna forma słowa nadzieja w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku to nadziei!
