Narzeczona czy nażeczona? Jak to zapisać? Która forma jest poprawna?
Choć to bardzo piękne słowo, potrafi sprawić mnóstwo trudności swoją pisownią. Narzeczona czy nażeczona? Która z tych form jest właściwa? Wyjaśnienia znajdziecie w niniejszym poradniku językowym.
Narzeczona czy nażeczona? Poprawna forma
Aby tytułowe słowo zostało zapisane bezbłędnie, należy użyć dwuznaku rz: narzeczona Żadna z reguł tego nie tłumaczy, ale za to wyjaśnienie pisowni znajdziemy w etymologii rzeczownika narzeczona.
Otóż słowo narzeczona wywodzi się od staropolskiego wyrazu narzec oznaczającego ‘powiedzieć, wymienić, oznaczyć, przyrzec; obiecać (o małżeństwie)’, które z kolei pochodzi od prasłowiańskiego *narekti – ‘przyrzec’, a ono od *rekti – ‘rzec, powiedzieć’.
Narzeczona czy nażeczona? Kim jest ta kobieta?
Narzeczona mówimy o kobiecie w okresie narzeczeństwa. Jest więc nią oczywiście kobieta względem mężczyzny, który poprosił ją o rękę, czyli o to, aby została jego żoną, i uzyskał na to jej zgodę, ale para nie zawarła jeszcze związku małżeńskiego.
Narzeczona czy nażeczona? Przykłady zdań
- Poznałem rodziców mojej narzeczonej.
- Kiedy bierzesz ślub ze swoją narzeczoną?
- Mój brat jest bardzo zakochany w swojej narzeczonej.
Narzeczona czy nażeczona? Przykład z literatury
– To druga Nowostoczna! – zawołał Kotik – Tylko dziesięć razy większa! Widzę, że krowy morskie nie są takie głupie, jak mniemałem. Gdyby nawet znaleźli się tutaj ludzie, nie zdołają przedrzeć się przez te urwiska, a od strony morza nie dojedzie żaden statek. Jest to chyba jedyne na całym morzu pewne i bezpieczne miejsce.
Wspomniał pozostawioną w domu narzeczoną, ale nie ruszył z powrotem zanim nie zbadał dobrze całej okolicy, aby móc dać należytą odpowiedź na każde pytanie. Wreszcie zbadał jeszcze wylot tunelu, zaczerpnął głęboko powietrze, dał nura i popłynął w stronę ojczyzny.
Rudyard Kipling, Księga dżungli
Małe rybki, co pływały w wodzie koło listka, słyszały całą przemowę ropuchy, a teraz im przykro było słuchać płaczu dziecka. Więc wychyliły główki nad powierzchnię wody, aby zobaczyć młodą narzeczoną; ale na widok prześlicznej dziewczynki tak im się jej żal zrobiło, że postanowiły ją obronić.
Hans Christian Andersen, Calineczka
