Bub czy bób? Jak to zapisać? Poprawna forma

Rośliny strączkowe należą do bardzo popularnych w kuchni. Co więcej są znane i uprawniane od zamierzchłych czasów. Fasola, choć obecnie uprawiana również w Polsce, przywędrowała do nas z Ameryki, dopiero w epoce odkryć geograficznych. Wcześniej w Europie również znane były rośliny strączkowe takie jak groch, ciecierzyca, soczewica i ta, której poprawna ortograficznie nazwa jest tematem niniejszego poradnika językowego. Jak powinniśmy ją prawidłowo zapisać? Bub czy bób? Odpowiedź wraz z wyjaśnieniem znajdziecie poniżej.

Bub czy bób? Jak to zapisać? Poprawna forma

Czas więc rozwiać te ortograficzne wątpliwości. Aby słowo bób zostało zapisane bez błędu ortograficznego, pomiędzy literami b należy umieścić samogłoskę ó.  Tę pisownię tłumaczy nam etymologia, czyli pochodzenie słowa bób. Otóż wywodzi się ono od prasłowiańskiego *bobъ, którym to określano tę roślinę.

Poza tym, ó zawarte w słowie bób wymienia się na o, podczas gdy odmieniamy ten wyraz przez przypadki. To kolejna wskazówka, która ułatwi nam zapamiętanie poprawnej pisowni.

Bub czy bób? Poprawna forma jest już znana!

Wiemy już, jak prawidłowo zapisać wyraz bób. Poznajmy teraz nieco bliżej tę roślinę.

W basenie Morza Śródziemnego, bób, obok grochu, soczewicy i ciecierzycy, był uprawiany przez ludzi już od dawna, prawdopodobnie już w okresie neolitu. Przemawiają za tym wykopaliska w Jerychu, które jest jednym z najstarszych miast świata. Najstarsze znaleziska bobu pochodzą z Egiptu, z okresu 2500-2300 lat p.n.e. Stanowił niezwykle wartościowy pokarm, dlatego bobem żywiły się niemal wszystkie starożytne ludy: Egipcjanie, Grecy, Rzymianie, Izraelici.

Bób wspominany jest również w Biblii, a dokładniej w Księdze Samuela i Księdze Ezechiela.

A jakie bób ma właściwości? Nasiona bobu, podobnie jak innych roślin strączkowych, są źródłem łatwo przyswajalnego białka roślinnego, co sprawia, że dania z bobem są bardzo sycące.

Bub czy bób? Przykłady zdań

Bub czy bób? Przykłady z literatury

Hrabia zsiadł z konia, sługi odprawił do domu,

A sam ku ogrodowi ruszył po kryjomu.

Dobiegł wkrótce parkanu, znalazł w nim otwory

I wcisnął się po cichu, jak wilk do obory.

Nieszczęściem, trącił krzaki suchego agrestu:

Ogrodniczka, jak gdyby zlękła się szelestu,

Oglądała się wkoło, lecz nic nie spostrzegła;

Przecież ku drugiej stronie ogrodu pobiegła.

A Hrabia bokiem, między wielkie końskie szczawie,

Między liście łopuchu, na rękach, po trawie,

Skacząc jak żaba, cicho przyczołgał się blisko,

Wytknął głowę i ujrzał cudne widowisko.

W tej części sadu rosły tu i ówdzie wiśnie,

Śród nich zboże w gatunkach zmieszanych umyślnie:

Pszenica, kukuruza, bób, jęczmień wąsaty,

Proso, groszek, a nawet krzewiny i kwiaty.

Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz

Starzec Eurycjusz, wykupiwszy syna, wynajął jeden z takich małych kramików, jakie mrowiły się przy Circus Maximus, aby sprzedawać w nim oliwki, bób, przaśne ciasto i osłodzoną miodem wodę widzom przybywającym na wyścigi. Chilo zastał go w domu, urządzającego kramik, i powitawszy w imię Chrystusa, począł mówić o sprawie, która go do niego przywiodła.

Henryk Sienkiewicz, Quo vadis