Kuśnierz – kto to jest? Definicja i przykłady

Kuśnierz to określenie jednego z zawodów. Czy wiecie, kto to jest kuśnierz? Czym się zajmuje? Definicję tego słowa znajdziecie poniżej.

Kuśnierz – najstarszy zawód świata

Kuśnierza można określić mianem jednego z najstarszych zawodów świata, ponieważ jego początki sięgają aż czasów prehistorycznych. To właśnie wtedy spotyka się pierwotne formy tego zajęcia. O jaki zatem zawód chodzi? Poznajcie trochę informacji o kuśnierzu.

Kuśnierz – kto to jest? Definicja, czyli znaczenie słowa

Kuśnierzem nazywamy osobę, która zajmuje się szyciem oraz naprawą futer. Ale nie tylko futra są materiałem, na którym pracuje kuśnierz. Kuśnierzowi można również powierzyć materiały skórzane.

Kuśnierz sam zajmował się także wyprawianiem skór, a szycie i ozdabianie ich odbywało się ręcznie, choć w niektórych pracowniach można spotkać maszyny, które się tym zajmują.

Rzemiosło, którym trudnił się kuśnierz, nazywamy kuśnierstwem. Jak wiemy, ludzie na samym początku ubierali się w skóry przeróżnych zwierząt. Były więc też osoby, które zajmowały się przygotowaniem zwierzęcych skór na ubrania. Wraz z rozwojem tego rzemiosła zaczęły pojawiać się osobne cechy kuśnierskie, które uczyły tego zawodu oraz regulowały zwyczaje z nim związane.

Kuśnierz – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, kto to jest kuśnierz, co znaczy to słowo, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne:

Wyrazy pokrewne

Przykłady użycia słowa kuśnierz w literaturze

A co mnie najmocniej zajmuje, kiedy mnie Jmć Dobrodziejka do pomocy wezwać raczy, to jej baczność, ażeby żadnej z nas na włos nie ukrzywdzić; wszystkie te bogactwa na cztery części dzieli i nieraz aż Jmć Dobrodzieja i księdza kapelana prosi, żeby dali zdanie swoje, czy wszystkie części równe, czy nie. Krawca i kuśnierza Państwo sprowadzili z Warszawy i ci tyle mają do roboty, że ledwie za miesiąc wszystko wykończą.

Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki Krasińskiej

Mówiono też, że cechy miały broń ukrytą, zwłaszcza płatnerze, rzeźnicy, kuśnierze i potężny cech szewiecki, że wyglądają ciągle powrotu Jana Kazimierza, nadziei nie tracą i przy lada pomocy z zewnątrz, gotowi by byli na Szwedów uderzyć.

Henryk Sienkiewicz, Potop

— Ależ pan wie przecie, że ja nie umiem nic wytłumaczyć, ja jestem ciemna, gadam jak chłopka. To kwestja fasonu, kroju; co się tyczy futer, mogę panu dać słówko do mojego kuśnierza; w ten sposób nie okradnie choć pana. Ale pan wie, że i tak będzie to kosztowało osiem do dziewięciu tysięcy.

Marcel Proust, Uwięziona