Meloman – kto to jest? Definicja i przykłady użycia

Meloman, czyli ktoś, kogo być może znamy, może mieszkamy z nim po sąsiedzku. A może sami jesteśmy melomanami? Na pewno wielu z nas słyszało to słowo, tylko czy aby na pewno znamy jego pełną definicję? Przekonajmy się – odpowiedź na pytanie, kim jest meloman, znajdziecie w tym artykule. Oprócz tego przygotowaliśmy wiele przykładów użycia tego słowa.

Meloman – kto to jest? Definicja, synonimy i przykłady użycia

Z niego to prawdziwy meloman!

Jeśli ktoś kiedyś nazwał Was melomanem, a nie znaliście definicji tego wyrazu, mogliście zadawać sobie pytania: Kim jest meloman? Czy słowo to jest obraźliwe, czy może wręcz przeciwnie? Sprawdźmy jego znaczenie.

Kto to jest meloman? Definicja słowa

Definicja słowa meloman brzmi następująco:

1. Zapalony miłośnik muzyki, który zna się na niej i często jej słucha; najczęściej sięga po muzykę uznawaną za wartościową i ambitną.

Przykład z życia:

Jeśli często słuchasz Chopina lub Debussy’ego oraz chodzisz na koncerty do filharmonii, prawdopodobnie jesteś melomanem.

Meloman – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, kim jest meloman, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne:

Meloman – przykłady użycia słowa w literaturze

Ojciec, zamiłowany meloman, prowadził nas często do Ogrodu Kupieckiego, gdzie w lecie odbywały się koncerty symfoniczne pod gołym niebem.

Jan Brzechwa, Gdy owoc dojrzewa, 1958

– Co ona śpiewa? – spytała szeptem Tadeusza, który był melomanem, często chodził do filharmonii, czasami Ewelina mu towarzyszyła.
– Pergolesi. Stabat Mater - odrzekł też szeptem.

Maria Nurowska, Panny i wdowy: zdrada, 1991

Meloman – przykłady użycia słowa w prasie

Ale zdarza się, że młodzi ludzie od rocka czy jazzu docierają do muzyki poważnej – na przykład poprzez muzykę współczesną.
Młodemu człowiekowi trudno jest dziś zostać melomanem . Z edukacją muzyczną jest kiepsko. Poza tym ktoś, kto nie zna się na muzyce, nie ma odwagi pójść do filharmonii, bo myśli, że będzie się źle czuł wśród znawców. U nas znawcy lekceważą laików.

Dorota Szwarcman, Nie chcę żyć w klasztorze, „Polityka”, 14.02.2004

Jako audiofil i meloman liczę także na to, że kable kwantowe pomogą zabrzmieć saksofonowi Adderleya jeszcze piękniej niż w wypadku sezonowanego srebra z Włoch. I kosztować będą jakieś 10 tys. razy mniej.

Olaf Szewczyk, Kabel kwantowy zdobywa Księżyc, „Ozon”, 2005