Paramilitarny – co to znaczy? Definicja pojęcia, przykłady
Określenie paramilitarny budzi skojarzenia z wojskowością, a to za sprawą członu militarny. Jednak przedrostek para- te skojarzenia może podawać w wątpliwość. Zajrzyjcie do poniższego tekstu, w którym znajdziecie wszystkie wyjaśnienia.
Pochodzenie słowa paramilitarny, czyli o etymologii
Przymiotnik paramilitarny jest słowem pochodzenia grecko-łacińskiego. Przedrostek para- pochodzi z greki, oznacza ‘obok’, ‘poza’, wyraża nikłe podobieństwo do tego, co jest określane drugą częścią złożenia. Militarny pochodzi z łaciny (militaris – ‘wojskowy’) i oczywiście oznacza coś związanego z wojskiem.
Paramilitarny – co to znaczy? Definicja, czyli znaczenie słowa
Teraz znaczenie tego słowa staje się oczywiste. Paramilitarny oznacza coś, co jest zorganizowane na wzór wojskowy, ale w żaden sposób nie jest częścią armii. Organizacje paramilitarne można podzielić na dwa rodzaje:
1rządowe, do których zaliczają się między innymi Straż Graniczna i Policja,
2pozarządowe, czyli na przykład grupy rekonstrukcyjne oraz Związek Harcerstwa Polskiego.
Wyrazy pokrewne
- Paramilitarnie,
- paramilitarna,
- paramilitarne,
- paramilitarność.
Przykłady użycia słowa paramilitarny
Sport łuczniczy dopiero od 1972 r., od olimpiady w Monachium, wszedł na stałe do olimpijskiej rodziny. Wcześniej ta dyscyplina sportowa nie była doceniana przez władze MKOl. Uważano ją za sport paramilitarny, zbyt „dziki” i za mało popularny wśród społeczności światowej. Była to opinia zaskakująca, ponieważ już od wieków łucznictwo uprawiane było w formie sportowej przez wiele milionów mieszkańców Chin i Japonii, a i w Europie zyskiwało coraz większą rzeszę zwolenników.
Michał Strzelecki, Celne oko, pewna ręka i olimpijski spokój, „Express Ilustrowany”
We wschodniej Galicji działają związane z Narodową Demokracją Drużyny Bartoszowe. Oficjalnie organizacje mają charakter sportowy i paramilitarny, ale przygotowują się do udziału w powstaniu na terenie Kongresówki. Od około 1906 roku Józef Piłsudski proponuje austriackiemu wywiadowi współdziałanie w akcji przeciw Rosji.
Paweł Wroński, CUD ROKU 1918, „Gazeta Wyborcza”
Jeszcze przed II wojną światową budynek stał się własnością organizacji paramilitarnej kolejarzy, a po wojnie mieścił się tu najpierw dom wczasowy PKP, potem pensjonat FWP, a następnie przez wiele lat Państwowy Dom Dziecka, co znacznie przyczyniło się do dewastacji zabytkowego budynku.
Maciej Pinkwart, Zakopane i Tatry: przewodnik
