Agnostyk – definicja, synonimy, przykłady, słownik. Wyjaśniamy, co to znaczy

Agnostyk to słowo, które z pewnością znają wszyscy choć trochę interesujący się filozofią. Co to jest agnostycyzm i kto jest agnostykiem? Odpowiedzi na te pytania wciąż pozostawiają wiele niewyjaśnionych kwestii, jak to z filozofią i wszelkimi badaniami nad rozumem ludzkim bywa. I właśnie dlatego postanowiliśmy przyjrzeć się temu zagadnieniu bliżej. Wierzymy, że nasz artykuł rozwieje nieco wątpliwości i pozwoli wspólnie zastanowić się nad tym, kim jest agnostyk.

Agnostyk – czyli kto? Co to znaczy? Definicja

1Agnostyk to ktoś, kto wątpi w możliwość całkowitego poznania świata.

2Agnostykiem jest również osoba, która przyjmuje, że nie ma dostatecznych dowodów na to, aby potwierdzić istnienie Boga lub mu zaprzeczyć.

Przykłady z życia

Jesteś agnostykiem, jeśli nie zajmujesz konkretnego stanowiska w kwestii wiary; deklarujesz, że nie jesteś w stanie rozstrzygnąć sporu o istnienie Boga.

Ela i Marek byli kiedyś głęboko wierzący, ale dziś utrzymują, że bliżej im do agnostyków.

Agnostyk – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, kto to jest agnostyk, co znaczy to słowo, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.

Agnostyk – pochodzenie wyrazu, czyli o etymologii

Słowo agnostyk pochodzi z języka greckiego (ágnōstos) i oznacza ‘nieznany, niepoznawalny’.

Agnostyk – kolokacje, czyli popularne połączenia z tym słowem

Przykłady użycia wyrazu agnostyk

Agnostyk – przykłady użycia wyrazu w literaturze

Zofia: – W połowie sierpnia byłam na pielgrzymce w Częstochowie. Pierwszy i ostatni raz w moim życiu. Chciałam zobaczyć, jak to wygląda, byłam razem z Haliną Mikołajską. Dla mnie – to średniowiecze, byłam przerażona. Jarmarki, śpiewy, specyficzny, histeryczny nastrój… Ekstaza chorych. Mnie to przerażało. Halina miała przeżycia religijne, ja nie.
Nie lubię tłumu.
– Czy państwo są wierzącymi katolikami? Zbigniew: – Określiłbym się raczej jako agnostyk.
Zofia: – Nie, nie wiem, nie umiem tego sprecyzować, w każdym razie nie jestem katoliczką.

Krystyna Jagiełło, Dziedzice bezprawnej wolności

Agnostyk – przykłady użycia wyrazu w prasie

Kiedy w połowie lat 60., w wyniku trudnej operacji, zapadł w stan śmierci klinicznej, podsumował to traumatyczne doświadczenie pocieszającą refleksją: „Gdy umierasz, gaśniesz. Z bytu przechodzisz w niebyt”. Po odejściu ostatniej żony Ingrid von Rosen, z którą wreszcie osiągnął spełnienie i szczęście w miłości, zaczął tęsknić do śmierci, aby ponownie się z nią spotkać, w co święcie wierzył. Bo ten agnostyk pokładał niezłomną nadzieję w życiu pozagrobowym. W jego filmach jest wiele scen z „życia śmierci”: w „Fanny i Alexander” duch zmarłego ojca nawiedza dzieci, w „Szeptach i krzykach” zmarła Agnes wiedzie życie po życiu, zaś w „Twarzy” widmo aktora Johana Spegela straszy gości rezydencji konsula. Autobiografię „Laterna magica” zamyka rozmowa z duchem matki.

Tadeusz Szczepański, Bergman: rozmowy z duchami, „Polityka”, 2007

Tak to wygląda. Tradycja. Polskość. Z ojca na syna. I z dziada pradziada. Wierząca żona, mąż jeszcze agnostyk, dzieci już dawno zarażone kruchtą. Religia w szkole? Tak, nic nie zmieniajmy. Czy do kościoła? Owszem, zaraz kończę wiązać krawat. Zęby umyję. Sąsiad – widziałem – kupił odświętną koszulę. Sąsiadka – chustkę. A ta lafirynda, co rzuciła męża, też się wybiera, ale jakoś ciszej. Idziemy wszyscy. Cała wieś. Sioło. Powiat. Miasteczko.
Łapa w święconą, przyklęk, mina bardzo serio, trzy kwadranse nudy i idźcie w pokoju – idziemy. Chlać, kłamać, walnąć żonę w ryj. Bo bredzi baba, że aż nami trzęsie. Ale o tym sza.

Przemysław Szubartowicz, Lewizna, „Trybuna”, 2006