Hermetyczny – czyli jaki? Co to znaczy? Definicja, synonimy, przykłady użycia

Robiąc codzienne zakupy, możemy znaleźć różne produkty, które zapakowane są hermetycznie. Możemy również spotkać się z określeniem, że jakaś grupa osób jest hermetyczna. Co zatem oznacza, że coś jest hermetyczne? Jak wyglądają synonimy tego przymiotnika? Wyjaśnienia znajdziecie w poniższym tekście.

Hermetyczny – czyli jaki? Co to znaczy? Definicja słowa

1 Hermetyczny to inaczej bardzo szczelnie zamknięty, aby nie przepuszczać powietrza ani wody. Najczęściej określenie to jest stosowane w odniesieniu do różnego rodzaju opakowań służących do przechowywania żywności. Dzięki temu produkty w nich umieszczone się nie psują. Takim hermetycznym opakowaniem może być słoik, butelka lub puszka.

2 Hermetycznym nazywa się też coś, co jest niedostępne dla kogoś z zewnątrz. Do czegoś hermetycznego mają dostęp wyłącznie wybrane, wtajemniczone w to osoby. Do takiego hermetycznego środowiska bardzo trudno się dostać.

Hermetyczny – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, co to znaczy hermetyczny, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.

Hermetyczny – synonimy w pierwszym znaczeniu

Hermetyczny – synonimy w drugim znaczeniu

Hermetyczny – wyrazy pokrewne

Hermetyczny – połączenia wyrazowe

Przykłady użycia wyrazu hermetyczny w literaturze

Wyszedłem na taras; Cyganie daleko już byli odeszli od zamku. Wziąłem książkę z biblioteki, ale nie mogłem długo czytać. Byłem roztargniony i miałem głowę zaprzątniętą czym innym. Nareszcie dano znać do stołu. Rozmowa jak zwykle toczyła się o duchach, widmach i upiorach. Gospodarz mówił nam, że starożytni mieli o nich pomieszane pojęcia i znali je pod nazwiskiem empuzów, larw i lamiów, ale że dawni kabaliści równie byli mądrzy jak dzisiejsi, jakkolwiek znano ich tylko pod mianem filozofów, które było im wspólnym z wielą ludźmi niemającymi żadnego wyobrażenia o naukach hermetycznych.

Jan Potocki, Rękopis znaleziony w Saragossie

Głupcy. Nie rozumieją, że przechodzą obojętnie obok nowego szybu wświdrowującego się w głąb tajemnic przyrody, obok źródła, z którego wypłynie może decydująca o ich przyszłości siła. Potęga! Któż domyślić się jej może w bladych opalowych kroplach, osiadających z wolna na pękatych wzdęciach kolb, w białych kryształkach, układających się w dziwną figurę na dnie porcelanowej wanienki, w stłumionych detonacjach, dochodzących z hermetycznego tygla, czy w szmerze burego płynu, w szmerze, którym przyroda zwierza mu swoje tajemnice, jemu, skromnemu chemikowi fabrycznemu, inżynierowi Ottmanowi, jednemu z dziesięciu tysięcy szukających klucza.

Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Bracia Dalcz i S-ka