fbpx
Internetowa poradnia językowa Polszczyzna.pl. 10+ redaktorów, 20 000+ haseł, 1 000 000+ czytelników każdego miesiąca.
Polszczyzna Logo
sprawdź...

Humanista, czyli kto? Definicja, synonimy, przykłady

Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce – powiedziałby humanista. Kim jest, co sobą reprezentuje, a co wspólnego ma z renesansem? I wreszcie: czy współczesny humanista musi koniecznie uczęszczać w liceum do klasy o profilu humanistycznym? To bardzo dużo pytań, a my, jak przystało na prawdziwych humanistów – ciekawych świata, języka i wciąż szukających odpowiedzi na nurtujące zagadnienia – postaramy się na te pytania jak najlepiej odpowiedzieć. Przeczytajcie nasz artykuł!

humanista kto to jest kim jest co to jest co to znaczy czym jest znaczenie słowa definicja słownictwo hasło do krzyżówki szkoła matura humanistyczny humanizm synonim inaczej słownik Polszczyzna.pl

Humanista w ujęciu historycznym

Humanista – na przykład kto? Z pewnością znacie tak wspaniałe osobistości jak: Leonardo da Vinci, Erazm z Rotterdamu czy Tomasz Morus.* To przedstawiciele renesansu, ale też nurtu filozoficznego i kulturowego zwanego humanizmem, który w czasach odrodzenia stał się szczególnie ważny dla rozwoju nauki, sztuki, kultury, literatury i ówczesnej filozofii. Humanista w centrum swoich zainteresowań stawiał człowieka, uznawał go za istotę społeczną i traktował jak wyjątkową jednostkę (jest to tzw. podejście antropocentryczne), a ponadto nawiązywał do osiągnięć kultury starożytnej i sięgał po dokonania antycznych twórców.

*Więcej na temat Tomasza Morusa przeczytacie tutaj:

Utopia – definicja, etymologia, synonimy.

Humanista to zatem zwolennik humanizmu, rozumianego najczęściej w kategoriach humanizmu renesansowego. Należy jednak pamiętać, że form i prądów humanizmu jest wiele. Ideały humanistyczne pojawiły się już w czasach starożytnych i są żywe po dziś dzień. Współcześnie wiążą się z postawą moralną i intelektualną uznającą godność, wolność i dobro człowieka za najwyższe wartości społeczne.

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ: Średniowiecze i renesans

Humanista – kto to jest? Definicja, czyli znaczenie słowa

Wyraz humanista pochodzi od łacińskiego słowa humanitas, czyli ‘człowieczeństwo’, ‘ludzkość’ i może oznaczać:

1„człowieka renesansu”, tj. przedstawiciela humanizmu, czyli – zgodnie z powyższymi wyjaśnieniami – postawy i nurtu światopoglądowego epoki odrodzenia uznających człowieka za najwyższą wartość;

2specjalistę w zakresie nauk humanistycznych: filologii, historii, filozofii czy kultury antycznej;

3człowieka światłego, oczytanego, utalentowanego, wszechstronnie uzdolnionego, posiadającego rozległą wiedzę;

4osobę wykładającą bądź studiującą nauki humanistyczne, a także ucznia interesującego się w szkole przedmiotami humanistycznymi (np. językami, historią, plastyką etc.);


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ: Średniowiecze i renesans

Humanista – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, kto to jest humanista, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne:

  • intelektualista,
  • myśliciel,
  • człowiek wszechstronnie uzdolniony,
  • człowiek nauki/ intelektu;

Wyrazy pokrewne

  • humanizm,
  • humanizacja,
  • humanizować,
  • humanistyka,
  • humanistyczny,*
  • humanistycznie,
  • humanistka;

* Warto zapamiętać, że wyraz „humanistyczny” nie ma takiego samego znaczenia jak wyraz „humanitarny”. Jak nie pomylić tych dwóch słów? Sprawdźcie tutaj:
Paronimy, czyli słowa mylone, cz. II.

Przykłady użycia słowa humanista w literaturze

-Szczęśliwy człowiek! – zawołał pan Bergeret. – Żeby oszukiwać, nawet kłamać nie potrzebuje. – Potem zwracając się do pana Compagnon dodał: – Pan Roux, mój uczeń, jest nadzieją metryki łacińskiej. Ale przez dziwny kontrast młody ten humanista, tak ściśle rozmierzający wiersze Horacego i Katullusa, sam po francusku pisze wiersze, których nie skanduje regularnie. Nie mogę, wyznaję to, uchwycić ich nieokreślonego rytmu. Słowem, pan Roux pisze białym wierszem.

Anatole France, Manekin trzcinowy

Napisane przez

Absolwentka lingwistyki stosowanej i filologii germańskiej. Miłośniczka języka polskiego i języków obcych: niemieckiego, włoskiego i angielskiego, którymi płynnie włada. Zagadnienia językowe nie są jej obce, a jako córka polonistki poprawianie wszystkiego i wszystkich wokół ma we krwi. Lubi podróżować i otaczać się pięknymi rzeczami, w tym literaturą piękną i nie tylko.

X