Matuzalem – kto to jest? Znaczenie słowa, pochodzenie, przykłady użycia
Czy spotkaliście się kiedyś, by ktoś kogoś nazywał Matuzalemem? Co to dokładnie oznacza? Czy nie jest to przypadkiem coś obraźliwego? Skądże znowu! Jeżeli nie wiecie, kogo określamy Matuzalemem i od kogo się to wzięło, to zajrzyjcie do treści poniższego tekstu.
Matuzalem – pochodzenie słowa
Matuzalem jest jedną z postaci występującą na kartach Biblii, a mówiąc dokładniej w Starym Testamencie, w Księdze Rodzaju. W nowych tłumaczeniach występuje jako Metuszelach. O Matuzalemie nie znajdziemy jednak zbyt wielu informacji. Nie mamy opisanych żadnych historii z nim związanych. Wiadomo tyle, że był synem Henocha, ojcem Lamecha i dziadkiem Noego. Matuzalem jest najstarszym człowiekiem wymienionym w Biblii. Według Księgi Rodzaju miał dziewięćset sześćdziesiąt dziewięć lat.
Gdy Henoch miał sześćdziesiąt pięć lat, urodził mu się syn Metuszelach. Henoch po urodzeniu się Metuszelacha żył w przyjaźni z Bogiem trzysta lat i miał synów i córki. Ogólna liczba lat życia Henocha: trzysta sześćdziesiąt pięć. Żył więc Henoch w przyjaźni z Bogiem, a następnie znikł, bo zabrał go Bóg.
Gdy Metuszelach miał sto osiemdziesiąt siedem lat, urodził mu się syn Lamek. Po urodzeniu się Lameka żył jeszcze siedemset osiemdziesiąt dwa lata i miał synów i córki. Metuszelach umarł, mając ogółem dziewięćset sześćdziesiąt dziewięć lat.
Księga Rodzaju rozdział 5, wersety 21-27 (Rdz 5, 21-27)
Matuzalema wspomina również Ewangelia wg św. Łukasza. Biblijny patriarcha jest wymieniony w rodowodzie Jezusa Chrystusa.
Matuzalem – kto to jest? Znaczenie słowa
Kogo więc nazywamy Matuzalemem? Takie określenie stosujemy, gdy mówimy o człowieku w bardzo podeszłym wieku. Czasami spotyka się również wyrażenie matuzalemowy wiek lub matuzalemowe lata. Wszystkie te zwroty odnoszą się do sędziwego wieku, który udało się komuś osiągnąć.
Przykłady użycia słowa Matuzalem
Przykłady użycia w literaturze
— Panie margrabio — rzekł po długiej gawędce — mam nadzieję, że rozproszę pański smutek. Obecnie znam już na tyle pański organizm, aby twierdzić, że lekarze paryscy (mimo że cenię ich niepospolite talenty!) omylili się co do natury choroby. Poza jakimś wypadkiem, może pan dożyć lat Matuzalema. Płuca ma pan silne jak miechy kowalskie, a żołądek zawstydziłby strusia; ale, jeżeli pan pozostanie w górskim klimacie, naraża się pan na to, że mogą pana łatwo i rychło pochować.
Honoré de Balzac, Jaszczur
— Pan dziedzic z Pohorców chciwy jest na ziemię, jak diabeł na ludzkie dusze — mówiono w okolicy.
I to była prawda.
— Jeżeli tak dalej pójdzie — żartował Brzostowski — a dożyjesz lat Matuzalema, jestem przekonany, że Pohorce rozrosną się do rozmiarów kuli ziemskiej. Wyobrażam sobie z jaką melancholią spoglądasz na księżyc!… Przydałby się, co?
— A przydałby się — uśmiechał się pan Walery.
Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem
