Szynszyl czy szynszyla?

Czy spory gryzoń o perłowoszarym futrze i dużym ogonie to szynszyl czy szynszyla? Tylko jedna forma jest poprawna. Co ciekawe, obie z nich możemy spotkać w codziennej komunikacji. Sprawdźmy więc, który wariant jest poprawny: ten szynszyl czy ta szynszyla?

Szynszyl czy szynszyla?

Słowo nazywające gryzonia o puchatym ogonie to rzeczownik rodzaju żeńskiego: szynszyla. Co więcej, rodzaj gramatyczny w tym wypadku jest niezmienny niezależnie od płci osobnika.

Szynszyl czy szynszyla? Pochodzenie nazwy

Nazwa pochodzi od łacińskiego Chinchilla lanigera – to gatunek szynszyli, którego przedstawicieli spotkać można niekiedy w sklepach zoologicznych. Łacińska nazwa jest rodzaju żeńskiego i w takiej postaci przeszła do polszczyzny.

Skąd ta błędna forma?

Pozostaje jeszcze pytanie, skąd się wzięła błędna forma, która występuje wręcz nagminnie. Ba, niekiedy wydaje się, że jest nawet częstsza niż poprawna. Nierzadko to po prostu naśladownictwo. Forma szynszyl jest na tyle popularna, że bezmyślnie się ją powiela.

Przypuszcza się również, że błąd może wynikać z chęci znalezienia męskiej formy tego rzeczownika (na podobieństwo lis – lisica). Nie zawsze zdajemy sobie sprawę, że istnieje jednak wiele nazw zwierząt, których nie rozróżnia się z uwagi na płeć.

Niewielu jest przecież śmiałków, którzy samca żyrafy chcieliby nazwać żyrafem, samca myszy – myszem, a męskiego przedstawiciela wiewiórek – wiewiórkiem. Chyba że dla żartu... Tymczasem szynszyl szerzy się jak zaraza, i to jak najbardziej poważnie.

Co więcej, wybór błędnej formy w tym wypadku oznacza zmianę rodzaju gramatycznego z żeńskiego (szynszyla) na męski (szynszyl). A stąd już tylko krok do błędów fleksyjnych.