Deliberować – co to znaczy? Definicja, synonimy, przykłady użycia
„I o czym tu deliberować?!” powiedziała swego czasu niezapomniana babcia Wolańska w słynnej komedii Kogel-mogel. Czasownik deliberować z pewnością może uchodzić za słowo, którego używają osoby naprawdę elokwentne. Kiedy mówimy, że ktoś deliberuje? Jak inaczej możemy to powiedzieć? Odpowiedzi znajdziecie w poniższym tekście.
Deliberować – etymologia i definicja
Każdej i każdemu z nas zdarza się deliberować długimi godzinami, gdy zastanawiamy się nad czymś, dogłębnie coś rozważamy albo rozmyślamy o czymś. Czasownika deliberować używamy również wtedy, gdy chcemy powiedzieć o naradzaniu się nad czymś w większym gronie. Można to zatem robić zarówno samodzielnie, jak i w towarzystwie innych osób. Deliberować mogą między sobą na przykład politycy w czasie debaty.
Warto nadmienić, że deliberować to czasownik nieprzechodni w aspekcie niedokonanym.
Deliberować – synonimy
Sama definicja czasownika deliberować podaje nam jego synonimy i wyrazy bliskoznaczne, ale dla lepszego zapamiętania powtórzmy je sobie raz jeszcze i poznajmy inne:
- badać, dyskutować, naradzać się, przemyśliwać, roztrząsać, rozważać, zastanawiać się, namyślać się, rozmyślać, radzić się, debatować, obmyślać, kontemplować, dumać, medytować, filozofować, analizować, spekulować, teoretyzować, wałkować, skupiać myśli, zachodzić w głowę.
Deliberować – wyrazy pokrewne
- Deliberacja, deliberowanie.
Deliberować – połączenia wyrazowe
- Deliberować nad problemem, nad projektem, nad wnioskiem, nad jakimiś sprawami,
- deliberować o jakichś sprawach,
- długo, głośno deliberować.
Deliberować – przykłady zdań
- Na ostatniej sesji Rady Gminy lokalni radni deliberowali nad propozycjami podwyżki cen za wodę, ścieki oraz wywóz śmieci.
- Oni ciągle tylko deliberują nad problemem, ale rozwiązania jak nie było, tak nie ma.
Przykłady użycia w literaturze
Wiem ja, i to dobrze wiem, że mogło państwo niegdyś i we własnych posiadłościach czuć się bezpiecznie, i ukarać Filipa; za mnie, niedawno, działo się jedno i drugie; wszelako uważam za wystarczające na dziś i na razie spełnić pierwszą część politycznego programu i ratować sprzymierzonych. Dopiero na tym fundamencie będzie można debatować bezpiecznie, kogo by ukarać i w jaki sposób; przed daniem należytej podstawy próżno, moim zdaniem, deliberować o wierzchołku.
Demostenes, Wybór mów
– Pan Kmicic nie na bitwę pojechał, jeno żołnierzy swawolników karać, co by się łatwo i waćpanom przytrafić mogło, gdybyście przeciw rozkazowi wystąpili. Zresztą prędzej by się tam tumult i siekanina przy was mogła zdarzyć.
– Trudno nam z waćpanną deliberować. Prosim tylko o prochy i ludzi.
– Ludzi i prochów nie dam, słyszysz mnie waćpan!
– Czy ja dobrze słyszę? – rzekł Kokosiński. – Jak to waćpanna nie dasz? Kmicicowi, Jędrusiowi, na ratunek będziesz waćpanna żałować? Wolisz, żeby go co złego spotkało?
– Co go może najgorszego spotkać, to waćpanów kompania!
Tu oczy dziewczyny poczęły ciskać błyskawice i podniósłszy głowę, postąpiła kilka kroków ku zabijakom, a oni cofali się przed nią w zdumieniu.
Henryk Sienkiewicz, Potop
– Co pan zrobi?
– To samo co wszyscy starzy ludzie: usiądę i będę deliberował nad tym, co by było, gdybym zrobił wszystko inaczej.
Carlos Ruiz Zafón, Marina
– Nie jesteś zdolny do odczuwania sympatii wobec kogokolwiek – odparła ze spokojem, jakby deliberowali o pogodzie. – Jesteś kompletnym degeneratem, a na naszym punkcie masz zwyczajną obsesję.
Remigiusz Mróz, Wyrok
