Dystyngowany – co to tak naprawdę znaczy? Przykłady użycia, definicja

Dystyngowany to słowo, którego znaczenie jest raczej dla nas jasne. Jednak czy wiecie, jakie jest jego pochodzenie, dokładna definicja i co najważniejsze – w jakim kontekście można go użyć? Wszystkiego dowiecie się z poniższego tekstu!

Dystyngowany sąsiad

Dystyngowany to wyraz, którego większość z nas zapewne nie używa na co dzień. Kojarzy się z arystokracją, eleganckimi damami i lordami z zamierzchłych wieków. Czy jednak i dziś moglibyśmy powiedzieć o koledze z pracy lub sąsiedzie, że jest dystyngowany?

Co oznacza słowo dystyngowany?

Definicja słowa dystyngowany jest następująca:

1. Człowiek wytworny, z dobrymi manierami, stylem i elegancją, o wyrafinowanym guście,
2. wygląd osoby eleganckiej, wytwornej.

Przykłady z życia:

Dziś ludzie mają w sobie tak mało elegancji, że rzadko można o kimś powiedzieć, że jest dystyngowany.

Mój pradziadek był bardzo dystyngowany – rodzinne legendy obfitują w opowieści o jego nieskazitelnych manierach i słabości do eleganckich strojów.

Bycie dystyngowanym to dobra rzecz: oznacza dobre zachowanie, elegancki ubiór i doskonałą reputację. Dystyngowani ludzie są zazwyczaj szanowani.

Wyrazy bliskoznaczne i synonimy słowa dystyngowany

Pomocne w zapamiętaniu tego, co oznacza słowo dystyngowany, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne:

Etymologia słowa dystyngowany

Słowo to pochodzi z łacińskiego dīstinguere, co oznacza ‘rozdzielać, wyróżniać’. Późniejsze użycie oraz zmiana formy prawdopodobnie są związane z francuskim distingue i niemieckim distinguiert.

Popularne połączenia słowa dystyngowany

Wyrazy pokrewne

Przykłady użycia słowa dystyngowany w literaturze

Naprzeciwko siedział dystyngowany szpakowaty mężczyzna i ujmował delikatnie taki sam kieliszek szampana, jaki stał przed nim i przed Sophie.

Marek Krajewski, Koniec świata w Breslau

Posiadłość była kryta w OVR i Nicholasa do Skrytojebcy zaprowadził dystyngowany kamerdyner o bujnych rudych faworytach i brytyjskim akcencie (z Huntowego Necropolis miał rogaty cień i demoniczne spojrzenie). Elegancja programu polegała także na tym, że sługa potem nie rozwiał się w powietrzu, a po prostu odszedł ku domowi.

Jacek Dukaj, Czarne oceany

To była bardzo dystyngowana osoba, malowała obrazy, czytała poezje, podczas posiłków rozmawialiśmy na temat najnowszych wydarzeń, wymienialiśmy opinie o filmach, książkach, wystawach.

Wojciech Chmielewski, Brzytwa

Przykłady użycia słowa dystyngowany w prasie

Ten bardzo wysoki (ponad 190 cm jak nic) dystyngowany pan w okularach, z włosami przyprószonymi siwizną to Peter graf von Hochberg.

Jolanta Pierończyk, Zamki szczęścia nie dają, „Dziennik Zachodni”, 2009

We wrocławskim banku pojawiło się dwóch mężczyzn. Jeden z nich – dystyngowany starszy pan – okazał się byłym dyplomatą. Drugi – jego ukraińskim znajomym.

Renata Grochal, Matryce do kantów, „Gazeta Wrocławska”, 2002

Przykłady użycia słowa dystyngowany w internecie

Ten bardzo wysoki (ponad 190 cm jak nic) dystyngowany pan w okularach, z włosami przyprószonymi siwizną to Peter graf von Hochberg.

Jolanta Pierończyk, Zamki szczęścia nie dają, „Dziennik Zachodni”, 2009

We wrocławskim banku pojawiło się dwóch mężczyzn. Jeden z nich – dystyngowany starszy pan – okazał się byłym dyplomatą. Drugi – jego ukraińskim znajomym.

Renata Grochal, Matryce do kantów, „Gazeta Wrocławska”, 2002

Odmiana słowa dystyngowany

?