Erudyta – kto to jest? Definicja, synonimy, przykłady użycia
Kim jest erudyta? Po czym go poznać? Jakie cechy charakteryzują erudytę? Czy to pozytywne czy negatywne określenie? Jak inaczej można nazwać erudytę? Wszystkie wyjaśnienia znajdziecie w tym artykule.
Erudyta – kto to jest? Co to znaczy? Definicja słowa
Erudytą nazywamy osobę, która posiada wszechstronną, rozległą wiedzę w różnych dziedzinach. Erudyta posiada szerokie horyzonty myślowe oraz wachlarz zainteresowań. O erudycie możemy również powiedzieć, że jest człowiekiem wybitnie uzdolnionym. Odznacza się znakomitą znajomością danego tematu. Źródłami wiedzy erudyty jest nie tylko zdobyte dobre wykształcenie, ale również duże oczytanie. Wyróżnia się nieprzeciętnym intelektem. Nie będzie dużym nadużyciem, jeżeli erudytę nazwiemy też człowiekiem renesansu.
Przykład z życia
Jaki można by przywołać przykład erudyty? Czy pamiętacie słynną Kobietę pracującą z kultowego serialu „Czterdziestolatek”? Jej postać pojawiała się w każdym odcinku. Wygłaszała krótki monolog oraz rozmawiała z głównymi bohaterami. Jej przemowy były właśnie przepełnione nie tylko erudycją, lecz także elokwencją oraz wiedzą życiową.
Etymologia
Słowo erudyta wywodzi się z łaciny. Pochodzi od erudutus, co oznacza 'wykształcony, uczony'.
Erudyta – synonimy i wyrazy bliskoznaczne
Pomocne w zapamiętaniu tego, kto to jest erudyta, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.
- autorytet,
- arbiter,
- znawca,
- fachowiec,
- specjalista,
- zawodowiec,
- profesjonalista,
- omnibus,
- encyklopedysta,
- polihistor,
- polimat,
- alfa i omega,
- chodząca encyklopedia/kronika.
Erudyta – wyrazy pokrewne
- Erudytka,
- erudycja,
- erudycyjny.
Erudyta – kolokacje, czyli popularne połączenia z tym słowem
- oczytany, uczony, wykształcony; błyskotliwy; świetny, wielki, wybitny, znakomity erudyta,
- erudyta i humanista, erudyta i intelektualista, erudyta i poliglota,
- tytuł erudyty,
- być erudytą.
Przykłady użycia wyrazu erudyta
Przykłady użycia wyrazu spolegliwy w literaturze
Hrabia de Crillon i wszyscy Crillonowie całego świata byli dziś wieczór w Operze w loży królewskiej: ja byłam w swojej zwykłej izdebce. Wypatrywałam oczy na młodą hrabinę; wydała mi się pospolita i niebrzydka, ale tak źle widzi się w teatrze! Odwiedził mnie w loży; mówił dużo o interesach, a mało o żonie. Wielka fortuna to wielki ciężar; ma procesy, sprawy w Ameryce; zdaje mi się, że bardzo leży mu na sercu, aby ta administracja była dobra, a nawet doskonała. Da sobie z tym rady, ale będzie zajęty bez wytchnienia i to rodzajem zajęcia, z którego płynie więcej zysku niż chwały. Nie, szczęście nie leży w bogactwach! Gdzież ono tedy mieszka? U jakichś paru ciężkich erudytów żyjących w odosobnieniu; u dobrych rękodzielników sumiennie zatrudnionych zyskowną, a niezbyt uciążliwą pracą; u poczciwych rolników mających liczną i skrzętną rodzinę i żyjących w uczciwym dostatku.
Julie de Lespinasse, Listy panny de Lespinasse
Wierz mi, Wando, czas jedynie uświęca i utrwala; im prędzej rzucisz imię ludzkie na ogólnej własności pole, tym prędzej przeminie; im później, tym dłużej się utrzyma. Już nieraz myślałam sobie, że gdyby pamiętniki Paska były zaraz w jego wieku ogłoszone, to by o nich zaledwo może kilku erudytów Bartoszewiczów wiedziało; ale że się ukazały wtenczas, gdy cała niejako osada, oprawa jego osobistości w najdalszych promieniach się skończyła, dlatego rozpowszechniły się i podniosły w wartości najdrobniejszych drobiazgów swoich.
Narcyza Żmichowska, Narcyssa i Wanda
