Hagiografia – co to jest? Definicja, przykłady

Prawdopodobnie pojęcie hagiografii może nie być wszysktim znane. Mogliście spotkaliście się z nim na lekcjach języka polskiego, historii lub religii. Czym jest hagiografia? Jeżeli nie wiecie, a jesteście ciekawi, przeczytajcie poniższy tekst. Dowiecie się z niego nie tylko, jaka jest definicja tego słowa, ale również poznacie jego etymologię.

Hagiografia – co to znaczy? Definicja słowa

W języku polskim pojęcie hagiografia występuje w dwóch znaczeniach:

1Przede wszystkim hagiografią określa się dział piśmiennictwa chrześcijańskiego. Jego początki sięgają aż czasów starożytnych. Hagiografię rozwinięto szczególnie w średniowieczu. W skład hagiografii wchodzą teksty opisujące życie świętych. Ich treścią są także ich dokonania. Wyróżnia się następujące elementy:

• żywotopisarstwo, czyli pisma zawierające anegdoty, jak i opracowania biograficzne,
• vitae – życie świętego,
• passio – opis męczeństwa,
• miracula – cuda,
• vita poshuma – pośmiertny kult świętego.

2Słowo hagiografia używane jest również jako potoczne określenie utworu literackiego lub filmu, w którym przedstawiona postać jest zbyt wyidealizowana. W ironicznym znaczeniu hagiografią nazywamy opisywanie czyjegoś życia w sposób bezkrytyczny i bardzo pochlebny.

Hagiografia – wyrazy pokrewne

Przykłady użycia wyrazu hagiografia

Przykłady użycia wyrazu w literaturze

Chodziło mi zatem o to: w wiedzy naszej o Adamie oprócz cenzury wynikłej z jego przebóstwienia, z tego, że zawsze był czymś odrębnym w naszym piśmiennictwie, a studia nad nim czymś pośrednim między hagiografią a historią literatury, weszła w grę jeszcze i cenzura faktyczna, tycząca samych źródeł i dokumentów. I jeżeli biografowie Mickiewicza skarżą się, że całe epoki w jego życiu są tak mało znane, tak zagadkowe, czy przyczyny nie trzeba by szukać w tej właśnie przez dziesiątki lat metodycznie wykonywanej cenzurze? Ile ona szkód wyrządziła, w jakim stopniu da się je naprawić, byłoby dziś pilną rzeczą do rozpatrzenia. Co znajduje się w prywatnym archiwum Mickiewiczowskim? Czy niepożądane świadectwa zniszczono, czy tylko je chowano — oto doniosłe pytania.

Tadeusz Boy-Żeleński, Brązownicy

Nie znał zupełnie ani hagiografii Galii chrześcijańskiej, ani wczesnych dziejów Francji. W szkołach jednak uczył się kiedyś z podręczników historii. Usiłował przywołać wspomnienia z młodych lat.
— Święta Radegonda — to matka świętego Ludwika?
Pan Lacarelle, znający lepiej przeszłość, zawahał się tylko na chwilkę.
— Nie — rzekł. — Matką świętego Ludwika była Blanka Kastylska. Święta Radegonda to daleko dawniejsza królowa.

Anatole France, W cieniu wiązów