Hulać czy chulać? Jak to zapisać? Poprawna forma
Pisownia przez ch i h potrafi sprawić problemy. W wymowie brzmią niemal identycznie. Są jednak osoby, które potrafią każdy z tych dwóch dźwięków wymawiać inaczej. Zasadniczym pytaniem, na które odpowiada poniższy tekst jest to jak prawidłowo zapisać słowo, które w języku polskim ma bardzo szerokie zanczenie? Odpowiedź poniżej.
Hulać czy chulać? Jak to zapisać? Poprawna forma
Odpowiedź na pytanie hulać czy chulać jest jednoznaczna. Jedyna poprawną formą zappsu jest wariant z użyciem h, a więc hulać.
Prawidłowej pisowni nie da się jednak uzasadnić żadną regułą ortograficzną, w związku z tym trzeba ją zapamiętać.
Etymologia czasownika hulać przedstawia się następująco. Otóż hulać pochodzi z języka prasłowiańskiego. Wywodzi się od *guľati, co oznacza 'igrać, tańczyć, śpiewać, bawić się, weselić się, szaleć'.
Teraz kilka słów o znaczeniu czasownika hulać.
Hulać to spędzać czas na zabawach, przyjęciach, zebraniach towarzyskich i innych czynnościach rozrywkowych, na których spożywa się alkohol.
Gdy mówimy o pogodzie, hulać odnosimy do wiatru wiejącego z dużą siłą i we wszystkich kierunkach.
W znaczeniu potocznym hulać to inaczej zakłócać spokój.
Hulać czy chulać? Przykład z literatury
«Tańczyć! — zawołał Robak — gdy wychylę flaszę,
To i ja, choć ksiądz, habit czasami podkaszę
I potańczę mazurka!
Ale wiesz, Majorze,
My tu pijem, a jegry tam zmarzną na dworze?
Hulać to hulać! Sędzio, daj beczkę siwuchy:
Major pozwoli, niechaj piją jegry zuchy!»
«Prosiłbym — rzecze Major — lecz w tym nie ma musu».
«Daj Sędzio — szepnął Robak — beczkę spirytusu».
I tak, kiedy we dworze sztab wesoły łyka,
Za domem zaczęła się w wojsku pijatyka.
Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz
