Immanentny, czyli jaki? Znaczenie słowa i przykłady użycia

Czy zetknęliście się już kiedyś ze słowem immanentny? Jeśli nie, to koniecznie przeczytajcie nasz artykuł. Jak zawsze staraliśmy się wyczerpać temat, tak że dowiecie się o immanentnym wszystkiego, co istotne. Tych, którzy już dawno znają to słowo, również zachęcamy do zapoznania się z treścią. Zawsze istnieje bowiem szansa, że czymś Was zaskoczymy. ☺

Immanentny – co to znaczy? Definicja, synonimy, przykłady

Immanentny sposób czytania

Jest to koncepcja stojąca w opozycji do literatury kontekstowej, która, jak sama nazwa wskazuje, zawsze doszukuje się swego rodzaju kontekstu, a więc ukazuje wszelkie związki utworu z otoczeniem. Teksty immanentne zaś to takie, które separują wewnętrzne właściwości utworu od wpływu jakichkolwiek czynników zewnętrznych. Jaka jest zatem definicja słowa immanentny? Czy już się domyślacie?

Co oznacza słowo immanentny

Immanentny to:

1. Właściwy czemuś z natury, nieodłącznie z czymś związany, istniejący wewnątrz, a tym samym – niewynikający z działań zewnętrznych; wrodzony.

Przykłady z życia:

Nie jesteśmy w stanie walczyć z immanentnymi prawami natury.

Można debatować nad tym, czy hojność jest immanentną cechą ludzi, czy też można ją w sobie wykształcić.

Wyrazy bliskoznaczne i synonimy słowa immanentny

Pomocne w zapamiętaniu tego, co znaczy immanentny, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne:

Etymologia słowa immanentny

Słowo to pochodzi od łacińskich immanens oraz immanēre, co znaczy ‘pozostawać na miejscu; zamieszkiwać’.

Popularne połączenia słowa immanentny

Wyrazy pokrewne

Filozofia immanentna

Na przełomie XIX i XX wieku pojawił się nowy kierunek – filozofia immanentna. Koncepcja ta zakładała, że rzeczywistość jest ściśle związana z poznaniem, a więc nie istnieje niezależnie od niego. Przedmiot i świadomość są nierozerwalne, co za tym idzie – każdy przedmiot jest przedmiotem świadomości, a każda świadomość – świadomością przedmiotu. Filozofia immanentna jest swego rodzaju kontynuacją myśli m.in. Immanuela Kanta, któremu w założeniach bliżej było jednak to transcendencji, kierunku w filozofii będącego przeciwieństwem immanencji. Według filozofii immanentnej byt transcendentny jest absurdem.

Przykłady użycia słowa immanentny w literaturze

Tymczasem sama już postać i poezja Czechowicza była zapowiedzią takiego szerokiego, humanistycznego pojmowania stylu. Styl Czechowicza niepowtarzalny, związany najściślej i najwidoczniej z jego osobowością, uczestniczyć mógł jedynie w wspólnocie z pisarzami podobnie widzącymi rzeczywistość w jej kształcie moralno-filozoficznym. Prawo do stylu, który wynika z postawy moralnej. Style indywidualne jako krytyka, spór immanentny różnych wizji. Bez takiej formuły nie będzie żywotności podobnych wizji jak Czechowicza.

Kazimierz Wyka, Rzecz wyobraźni

Olek zaczął od socrealizmu, a skończył, właściwie nie skończył, lecz zatrzymał się na abstrakcji, którą mi trudno nazwać, a która zawiera w sobie jakąś mękę materii, jakiś dramatyzm immanentny widzianego. Dokuczano Olkowi tym jego okresem realizmu, ale kiedy teraz przeglądam owe treściowe obrazy, okazuje się – wstyd powiedzieć – że są ciekawe, niejednokrotnie świetne, po prostu i wtedy zwyciężał ten jego dziwny nie z tej ziemi instynkt, ale nie tylko instynkt, bo i coś więcej.

Tadeusz Konwicki, Wiatr i pył

Przykłady użycia słowa immanentny w prasie

Jeszcze Janet Reno, minister sprawiedliwości z ekipy Billa Clintona – w debacie senackiej z 1993 r. – popierała instytucję radcy specjalnego. „Pojawia się immanentny konflikt w każdym wypadku, kiedy ktoś z grona władzy ma być przedmiotem śledztwa prowadzonego przez aparat, na którego czele stoi minister sprawiedliwości – prokurator generalny”. Cytowała też Coxa, iż „naciski, lojalność wobec tych czy innych – to dla każdego zbyt wiele i choć byłby to człowiek niezwykle honorowy i sumienny, opinia publiczna zawsze będzie miała wątpliwości co do wigoru i zakresu śledztwa. Do tego musi być ktoś z zewnątrz”.

Marek Ostrowski, Władza na wodzy, „Polityka”, 2003

Odmiana słowa immanentny

?