Kokietka – kto to jest? Definicja, synonimy, przykłady
Czy znacie słowo kokietka? Czy wiecie, kogo oznacza? Jakie są synonimy tego wyrazu? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w poniższym artykule.
Kokietka – pochodzenie słowa, czyli o etymologii
Zanim przejdziemy do definicji słowa kokietka, zapoznajmy się z jego etymologią. Kokietka pochodzi z języka francuskiego – od coquette, co znaczy ‘czarujący, powabny, szykowny’.
Kokietka – kto to jest? Definicja słowa
Kokietką nazywamy nazywamy kobietę, która zachowuje się i rozmawia w sposób, którym chce wzbudzić zainteresowanie i sympatię osoby płci przeciwnej.
Gdy przyjrzymy się kokietce, to co szczególnie wyjątkowego jest w jej zachowaniu? Mogą to być zarówno miłe słowa, jak i czułe gesty. Słowa to będą pochwały, komplementy. A gesty? Dotyk, spojrzenie. Nie sposób wymienić wszystkiego. Kokietkę charakteryzuje także gracja w poruszaniu się. Gdy spotkamy się z takim zachowaniem, mówimy, że kobieta kokietuje, a samo zachowanie, które ma na celu zjednanie sobie kogoś, nazywamy kokieterią.
Kokieteria
Rzecz jasna kokieteria nie jest domeną wyłącznie kobiet. Mężczyźni również mogą kokietować kobiety, aby zwróciły na nich swoją uwagę.
Oczywiście kokieteria może być dobra i zła, a mówiąc bardziej precyzyjnie, szczera i fałszywa. Od czego to zależy? Od intencji osoby, która kokietuje. Jeśli jej celem jest faktycznie chęć poznania nas i nawiązania bliższej znajomości, wtedy kokieteria jest szczera i pozytywna. Ale gdy ktoś chce nas po prostu wykorzystać do swoich celów, aby coś osiągnąć, kokieteria jest fałszywa.
Kokieteria – synonimy i wyrazy bliskoznaczne
Pomocne w zapamiętaniu tego, kto to jest kokietka, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne:
- dzierlatka,
- trzpiotka,
- podfruwajka,
- sikorka,
- panienka,
- panieneczka,
- podlotek,
- kusicielka,
- zalotnica,
- uwodzicielka,
- kocica,
- kotka,
- lolitka,
- nimfetka,
- flirciara,
- bałamutka.
Wyrazy pokrewne
- Kokieteryjny,
- kokieteryjnie,
- kokieteryjność,
- kokietować,
- kokieteria.
Przykłady użycia słowa kokietka w literaturze
Hrabia wstał, by jeszcze przed porą obiadową dostać się z powrotem do miasta. Przeżycia poranne wywarły na nim silne wrażenie. Zajście, jakie miał z fałszywą, kapryśną kokietką, która go przywabiła, aby go zawstydzić — zeszło na drugi plan. Natomiast na pierwszy wysunął się obraz dziewczęcia, które ujrzał śpiące przy kołowrotku. Odczuwał litość nad tą zaniedbaną istotą, z której jednak promieniował jakiś zagadkowy czar.
Paul Heyse, Cztery kobiety
W oku prawdziwego artysty strój Teresy, pełen prostoty wiejski strój, miałby niewątpliwie więcej uroku niż kostiumy Carmeli i jej przyjaciółek; ale Teresa była płocha, była kokietką; hafty na muślinach, złote liście palmowe na jedwabnej przepasce, czar kaszmiru ją olśniewały, a migotanie szafirów i diamentów przywodziło ją prawie do szaleństwa.
Aleksander Dumas (ojciec), Hrabia Monte Christo
Wpatrując się z bliska w fotografię Stefci, badając wyraz jej twarzy, głębinę oczu, księżna Krysta doszła do stanowczego wniosku:
— To nie przebiegła kokietka, to śliczna dusza dziewczęca. Kocha w nim Waldemara, nie ordynata na Głębowiczach.
Helena Mniszkówna, Trędowata
