Lubią czy lubieją? Jak poprawnie to zapisać?

Czasownik lubić sprawia niektórym pewne problemy, gdy trzeba go odmienić przez osoby w liczbie mnogiej. Pojawiają się wtedy w użyciu dwie formy, lubią i lubieją. Jednak tylko jedna z nich jest prawidłowa. Wszyscy ci, którzy jednak nie wiedzą, która z nich jest właściwa, odpowiedź znajdą w poniższym poradniku.

Lubią czy lubieją? Poprawna forma

Jedyną poprawną formą jest oczywiście zapis lubią.

Zapamiętać trzeba, że bezokolicznik lubić należy do czasowników grupy VI koniugacyjnej i kończy się na -ić (a nie: na -eć), stąd lubić, a nie lubieć. Dlatego jego formy osobowe czasu teraźniejszego mają na końcu -isz, -i, –imy, -icie:

Poprawna odmiana to więc: (ja) lubię, (ty) lubisz, (ona), (on), (ono) lubi, (my) lubimy, (wy) lubicie, (oni), (one) lubią.

Skąd zatem bierze się niepoprawna forma? Najczęściej mówią tak ludzie, którzy stosują analogiczną odmianę do trzeciej osoby liczby mnogiej czasownika umieć ma postać (one), (oni) umieją (a nie: umią), i niejako zrównują owo brzmienie z bezokolicznikiem lubić.

Nie da się ukryć, że forma lubieją występuje w języku ludzi niewykształconych i w słownikach jednomyślnie uznawana jest za błąd. Lubieją mówią przeważnie ci, dla których czasownik ten nazywa się lubieć. Poprawna forma brzmi jednak lubić. Można by w tym miejscu sparafrazować przysłowie: „Gdzie się lubią, tam się czubią” – nie: „(…) lubieją (…) czubieją”.

Lubią czy lubieją? Przykłady zdań

Lubią czy lubieją? Przykłady z literatury

Ludzie lubią komplikować sobie życie, jakby już samo w sobie nie było wystarczająco skomplikowane.

Carlos Ruiz Zafón, Cień wiatru

Życie jest padołem płaczu, ale zdaje mi się, że są na nim ludzie, co lubią płakać.

Lucy Maud Montgomery, Ania z Szumiących Topoli