Pozer – kto to jest? Definicja, synonimy, przykłady użycia
Od pozera lepiej trzymać się z daleka, ani nie warto się z nim spoufalać. Dlaczego? To pejoratywne określenie pewnej osoby, która nigdy nie będzie z nami szczera. Na każdy możliwy sposób zachowuje się tak, by zyskać jak najwięcej korzyści dla siebie. Kim jest pozer? Co jeszcze możemy o nim powiedzieć? Jakie synonimy posiada ten wyraz? Niezbędne informacje znajdziecie w poniższym tekście.
Pozer – kto to jest? Znaczenie wyrazu
Kogo nazywamy pozerem? Jest to określenie człowieka, który udaje kogoś, kim tak naprawdę nie jest. Ma w tym jeden cel. Stwarza takie pozory na swój temat, bowiem zależy mu na tym, żeby inni postrzegali w go określony sposób. Każdego pozera poznamy zatem po tym, że swoim zachowaniem chce wydawać się innym, niż jest w rzeczywistości. Pozer zazwyczaj robi to po to, aby wywrzeć na kimś pozytywne wrażenie, a więc uchodzić za dużo lepszą osobę.
Pozer jest więc człowiekiem zakłamanym, fałszywym, ukrywającym swoje prawdziwe oblicze, który za wszelką cenę zrobi dosłownie wszystko, żeby poprawić swój wizerunek w oczach innych ludzi i tym samym zdobyć sobie ich uznanie. Najczęściej jednak pozerowi prawie nikt nie wierzy, gdyż jego charakteryzowanie się na kogoś innego jest tak nieudolne, że tylko nieliczni dają się na to nabrać.
Pozer – przykłady użycia
- Wśród swoich kolegów ta dziewczyna ma wielu pozerów.
- Tylko udawali bezinteresownych, więc faktycznie byli zwykłymi pozerami.
Pozer – synonimy i wyrazy bliskoznaczne
Pomocne w zapamiętaniu tego, kto to jest pozer, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.
- Pozorant, aktor, snob, blagier, bajerant, kabotyn, picuś, blefiarz, komediant, szpaner.
Pozer – etymologia wyrazu
Pozer to wyraz pochodzenia francuskiego. Został zapożyczony bezpośrednio od słowa poseur. W polszczyźnie zapisujemy go zgodnie z francuską wymową.
Pozer – wyrazy pokrewne
- Pozerski, pozerska, pozerskie, pozersko, pozerstwo, pozerka, poza, pozować, pozowanie, pozoranctwo, pozorować, pozorowany, pozorowana, pozorowane, pozorowanie.
Pozer – odmiana wyrazu
| liczba pojedyncza | |
| M. | pozer |
| D. | pozera |
| C. | pozerowi |
| B. | pozera |
| N. | pozerem |
| Ms. | pozerze |
| W. | pozerze |
| liczba mnoga | |
| M. | pozerzy |
| D. | pozerom |
| C. | pozerom |
| B. | pozerów |
| N. | pozerami |
| Ms. | pozerach |
| W. | pozerzy |
Przykłady użycia wyrazu pozer w literaturze i prasie
— Mówię wam, ona mi opowiada wszystkie swoje drobne sekrety! Ponieważ nie ma w tej chwili nikogo, mówiłam jej, że powinna by iść ze Swannem na całego. Ona twierdzi, że nie może; że ma dla niego feblik, ale że on jest z nią nieśmiały, co znowuż ją onieśmiela. I że ona go nie kocha w ten sposób, że to jest istota idealna, że boi się odrzeć z uroku swoje uczucie dla niego, czy ja wiem co wreszcie! A to byłoby przecie jak stworzone dla niej.
— Pozwolisz mi nie być twojego zdania — rzekł pan Verdurin. — Nie jestem zbytnim entuzjastą tego pana, wygląda mi na pozera.
Pani Verdurin znieruchomiała; przybrała wyraz martwy, jakby zmieniona w posąg. Fikcja ta pozwoliła jej nie usłyszeć nieznośnego słowa „pozer”, które zdawało się mówić, że ktoś może wobec nich „pozować”, że jest tym samym „czymś więcej od nich”.
Marcel Proust, W stronę Swanna
— Czy to ta jego wyspa przynosi mu tak piękne dochody?
— Nie przynosi mu ani szeląga.
— To na cóż ją kupił?
— Ot, dla fantazji.
— To prawdziwy oryginał.
— To prawda — rzekł Albert — że wydał mi się dość ekscentryczny. Gdyby mieszkał w Paryżu, bywał na naszych widowiskach, powiedziałbym ci, kochany, że to albo jakiś niesmaczny pozer-żartowniś, albo też jakiś biedny człowiek, któremu zawróciła w głowie literatura.
W tejże chwili wszedł jakiś nowy gość i według zwyczaju Franz ustąpił mu swego miejsca; okoliczność ta, oprócz chwilowego zamieszania w loży, wpłynęła także na zmianę przedmiotu rozmowy.
Aleksander Dumas (ojciec), Hrabia Monte Christo
