Rozkosz czy roskosz? Jak to zapisać? Która forma jest poprawna?

Wiele rzeczy sprawia trudność użytkownikom języka polskiego. jedną z takich jest chociażby pisownia wyrazów, które zawierają głoski dźwięczne i bezdźwięczne. Rozkosz czy roskosz? W tym tekście poradnika językowego znajdziecie odpowiedź na pytanie jak prawidłowo, czyli bezbłędnie, zapisać ten rzeczownik.

Rozkosz czy roskosz? Poprawna forma

Odpowiedź na pytanie dotyczące pisowni omawianego tu rzeczownika jest jednoznaczna. Jedyną poprawną formą jest wariant z użyciem dźwięcznej spółgłoski z, a zatem rozkosz.

Słowo rozkosz najprawdopodobniej pochodzi od prasłowiańskiego *orz-košь, które tłumaczone jest jako: 'wzrastanie, rozrastanie, rośnięcie, krzewienie’  i ‘sprawianie radości, przyjemności’ oraz ‘radość, przyjemność, stan uniesienia, upojenia'.

Pisownia wyrazu rozkosz wynika więc z uwarunkowań historycznych związanych z ewolucją języka polskiego. W związku z tym poprawną formę trzeba zapamiętać.

Rozkoszą nazywa się możliwie najwyższy stopień uczucia przyjemności, upojenia, radości.

To, co sprawia lub wywołuje największą przyjemność, zwłaszcza tę zmysłową, również określa się mianem rozkoszy.

Można więc doznawać rozkoszy, oddawać się rozkoszy, przeżywać rozkosz, sprawiać komuś rozkosz.

Synonimami rozkoszy są: upojenie, ekstaza, przyjemność, zadowolenie, zaspokojenie, satysfakcja, błogość, błogostan, słodycz, frajda, uciecha, gratka, radość, radocha.

Wyrazami pokrewnymi rozkoszy są: rozkoszować, rozkoszna, rozkoszne, rozkoszny, rozkosznie.

Rozkosz czy roskosz? Przykład z literatury

Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze,

Smutno mi, Boże!

Jak puste kłosy z podniesioną głową,

Stoję rozkoszy próżen i dosytu…

Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,

Ciszę błękitu.

Ale przed Tobą głąb serca otworzę:

Smutno mi, Boże!

Juliusz Słowacki, Hymn

Rozkosz czy roskosz? Przykłady zdań