Wiewiórka czy wiewiurka? Jak to zapisać? Poprawna forma
To zwierzę możemy spotkać w lesie lub w parku. Każdy na pewno kiedyś je widział. Kojarzymy je z zamiłowania do orzechów. Jak prawidłowo zapisać nazwę tego sympatycznego gryzonia? Wiewiórka czy wiewiurka? Odpowiedź poniżej.
Wiewiórka czy wiewiurka? Jak to zapisać? Poprawna forma
Poprawną formą zapisu jest wiewiórka, a więc pisownia przez ó. W słowie wiewiórka ó jest niewymienne.
Dlaczego wyraz wiewiórka powinien być zapisywany przez ó? Nie tłumaczy tego żadna z zasad ortograficznych obowiązujących w języku polskim, zatem odpowiedzi na to pytanie należy szukać w etymologii, czyli w pochodzeniu wyrazu wiewiórka.
Wiewiórka jest wyrazem pochodzenia prasłowiańskiego. Jego pierwowzorem jest *věverъka lub **věverica.
Czym jest wiewiórka? To niewielkie zwierzę z rzędu gryzoni. Mające rude, czarne lub popielate futerku i długi, puszysty ogon. Życie wiewiórki toczy się na drzewach lub w ich pobliżu. Za pożywienie wiewiórce służą głównie orzechy, nasiona, owoce, grzyby, ale też jaja ptaków.
W Słowniku Języka Polskiego możemy znaleźć też informację, że w mowie potocznej wiewiórka jest określeniem osoby o rudym kolorze włosów.
Wiewiórka czy wiewiurka? Przykład z literatury
Młoda jedna papuga, piękna, okazała,
Lepiej jeszcze od pani swojej szczebiotała.
Stąd plotki: bo co tylko zdrożnego postrzegła,
Zaraz z nową powieścią do jejmości biegła.
Była tam i wiewiórka wychowana z ptaszki,
Ta tylko pilnowała skoków i igraszki.
Żyły w zgodzie, co rzadka, zwłaszcza przez czas długi,
Pani ptaka kochała, a wiewiórkę sługi.
Widząc, że jej nie lubią, raz papuga rzekła:
«Rada bym tej niechęci przyczyny dociekła».
Rzecze na to wiewiórka: «Przyczyny nie badaj,
Tak rób jak ja: baw panią, a niewiele gadaj».
Ignacy Krasicki, Papuga i wiewiórka, „Bajki i przypowieści”
