Bohater – nietypowa pisownia. Wyjaśniamy, skąd „h” w „bohaterze”
Litera h stosunkowo rzadko pojawia się w polskim słownictwie. Szczególnie nietypowe zaś jest umiejscowienie jej w środku wyrazu. Dlaczego więc w bohaterze stosujemy ten wyjątkowy okaz? Za chwilę się tego dowiecie!
Dawny bohater
Początkowo w języku polskim używaliśmy słowa bohatyr, które możemy odnaleźć między innymi w satyrze Ignacego Krasickiego pt. „Przestroga młodemu”.
Ci to są, co z romansów zawróconą głową,
Bohatyry miłosne, żaki teatralni,
Trawią wiek u nóg bogiń przy ich gotowalni.
W tomie pierwszym Słownika języka polskiego PWN pod redakcją Doroszewskiego widnieją hasła takie jak bohatyr czy bohatyrka, jednak z adnotacją, że są to wcześniejsze odpowiedniki bohatera i bohaterki.
Zagraniczne pochodzenie słowa bohater
Brzmienie wyrazu bohatyr słusznie sugeruje jego ukraińskie pochodzenie. A więc bohatera zapożyczyliśmy zza wschodniej granicy, gdzie do dziś w użytku pozostaje słowo bohatýr.
Trop tego sugestywnego słowa prowadzi jednak aż do wyrazu Bagatur, turecko-mongolskiego tytułu honorowego. Bagatur w wolnym przekładzie oznacza walecznego wojownika.
Bohater to – jak sami widzicie – wyraz o ciekawych, zawiłych korzeniach. Możemy się domyślać, że przedostał się do Europy za sprawą podboju Rusi przez Mongołów. To właśnie jego nietypowe pochodzenie wpływa na równie nietypową pisownię!
Artykuł Bohater – nietypowa pisownia. Wyjaśniamy, skąd „h” w „bohaterze” został przygotowany przez zespół redakcyjny specjalizujący się w poradach językowych. Wszystkie zagadnienia językowe są weryfikowane na podstawie oficjalnych i aktualnych słowników języka polskiego. Informacje zawsze są sprawdzone oraz rzetelne.
