Demiurg – kto to jest? Definicja, synonimy, przykłady użycia
Wyraz demiurg jest raczej obcy dla większości osób. Termin ten wywodzi się z filozofii greckiej. Kogo można określić demiurgiem? Czy istnieją jakieś synonimy tego wyrazu? Wyjaśnienia znajdziecie w poniższym tekście.
Demiurg – etymologia wyrazu
Słowo demiurg pochodzi z języka greckiego od δημιουργός [dēmiourgós], które jest połączeniem dwóch innych: δῆμος [dḗmios] 'lud' i ἔργος [ergós] 'praca'. Samo δημιουργός [dēmiourgós] z kolei tłumaczy się jako 'rzemieślnik, twórca, artysta'.
Demiurg – kto to jest? Co to znaczy? Definicja słowa
1 W niektórych systemach filozoficzno-religijnych demiurgiem nazywa się idealną istotę nadprzyrodzoną, posiadającą siłę twórczą, uznawaną za stwórcę świata i rządzącą porządkiem wszechrzeczy. To znaczenie demiurga ma swój początek w filozofii Platona. Ten grecki myśliciel wspomina o demiurgu w swoich dwóch dziełach – Państwo oraz Timajos.
2 W innym znaczeniu demiurg to określenie człowieka, który jest obdarzony nieograniczoną mocą twórczą i wielką wyobraźnią. Osoba nazywana demiurgiem jest zatem kimś niezwykle kreatywnym i utalentowanym.
3 W starożytnych greckich państwach-miastach demiurg był tytułem urzędnika państwowego zajmującego stanowisko na wysokim szczeblu.
Demiurg – synonimy i wyrazy bliskoznaczne
Pomocne w zapamiętaniu tego, co to znaczy demiurg, kto to jest, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.
Demiurg – synonimy w pierwszym i drugim znaczeniu
Demiurg – wyrazy pokrewne
- Demiurgiczny,
- demiurgiczna.
Przykłady użycia wyrazu demiurg w literaturze
Winicjusz nie rozumiał tego dobrze, wiedział jednak już dawniej ze słów, które Pomponia Grecyna powiedziała do Petroniusza, że ten Bóg jest wedle mniemania chrześcijan jeden i wszechmocny, gdy więc teraz usłyszał jeszcze, że jest on wszechdobrem i wszechprawdą, mimo woli pomyślał, że wobec takiego Demiurga Jowisz, Saturn, Apollo, Juno, Westa i Wenus wyglądaliby jak jakaś marna i hałaśliwa zgraja, w której broją wszyscy razem i każdy na swoją rękę.
Henryk Sienkiewicz, Quo vadis
Narracja jest przede wszystkim sprawą kosmologiczną. Opowiadając o czymś, zaczynasz niczym demiurg, który stwarza świat – świat, który musi być tak precyzyjny, jak to tylko możliwe, żebyś mógł się po nim zupełnie sprawnie i pewnie poruszać.
Umberto Eco, Wyznania młodego pisarza
