Diachroniczny – czyli jaki? Definicja, synonimy, przykłady użycia
Wyraz diachroniczny kojarzony jest głównie z językiem specjalistycznym, raczej nie używamy go w zwykłych rozmowach z przyjaciółmi. Najczęściej spotykamy go w kontekście językoznawstwa. A co dokładnie oznacza? Wszystkiego dowiecie się poniżej. Zapraszamy!
Diachroniczny – co to znaczy? Definicja
Wyraz diachroniczny jest derywatem od słowa diachronia. Ma ono dwa słownikowe znaczenia: jedno ogólne, drugie językoznawcze.
- Określenie sytuacji, kiedy następują po sobie w czasie zjawiska albo procesy.
- Analizowanie i opisywanie faktów językowych następujących po sobie, na przykład sukcesywne przemiany znaczeniowe.
Ogólnie rzecz biorąc, słowo diachroniczny jest ściśle powiązane z wyznaczaniem danych sytuacji w czasie i ustalaniem, kiedy one nastąpiły. Najważniejszym aspektem jest określenie ich kolejności występowania – nie są one równoczesne.
Diachroniczny – przykłady użycia w zdaniach
- Wczoraj na wykładzie rozmawialiśmy o diachronicznych następstwach zmian słowotwórczych. To było bardzo ciekawe!
- Uważam, że powinniśmy zająć się tym tematem diachronicznie: zbadać po kolei wszystkie etapy naszego procesu.
- Mój znajomy zajmuje się diachronicznym badaniem zmian nazw roślin: opisuje, jak kształtowały się współczesne nazwy, począwszy od języka praindoeuropejskiego aż do dzisiejszej polszczyzny.
Diachroniczny – synonimy
- Następujący po sobie,
- następujący po kolei,
- następujący jeden po drugim.
Diachroniczny – wyrazy pokrewne
- Diachronia,
- diachroniczność,
- diachroniczna,
- diachronicznie.
Diachroniczny – skąd pochodzi? Etymologia
Jak wcześniej zauważono, wyraz ten jest derywatem. Jego podstawą słowotwórczą jest słowo diachronia. Pochodzi ono z greki, a dokładniej jest wynikiem połączenia ze sobą dwóch cząstek: diá (poprzez) i chrónos (czas). W polszczyźnie leksem diachronia został zapożyczony z języka francuskiego: fr. diachronie.
