Elokwencja – co to jest? Definicja, synonimy, przykłady

Z całą pewnością wielu z Was spotkało się już ze słowem elokwencja. Są też na pewno wśród Was osoby, które posiadają dar elokwencji. Czytając poniższy tekst przypomnicie sobie definicję tego słowa oraz jego synonimy.

Elokwencja – co to jest? Co to znaczy? Definicja, czyli znaczenie słowa

1Elokwencją nazywamy wysławianie się pięknym językiem.

Ale elokwencja to nie tylko nienaganny, poprawny i zawierający bogaty zasób słów język. To równoczesne wyrażanie swoich myśli tak, aby były zrozumiałe dla odbiorcy. Oznacza to, że elokwentna wypowiedź jest zawsze sensowna. Osoba, która posiada umiejętność elokwencji jest też bardzo często erudytą. W jaki sposób można zwiększyć swoją elokwencję? Czytanie książek, słowników, poznawanie ciekawostek z różnych dziedzin wiedzy czy nawet oglądanie teleturniejów w telewizji. Możliwości jest bardzo dużo.

2Gdy mówimy o elokwencji w sposób ironiczny, żartobliwy, to wtedy oznacza ona skłonność do tego, żeby dużo mówić. Reasumując – nie każdy, kto dużo, mówi jest elokwentny.

Elokwencja – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, co to jest elokwencja, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne:

W znaczeniu pierwszym:

W znaczeniu drugim:

Wyrazy pokrewne

Przykłady użycia słowa elokwencja w literaturze

— Nie lubi ksiąg i pióra? — spytał Długosz.
— Owszem, jego miłość signor Kallimach cale zadowolony z pilności, chwalił go dziś jeszcze za extemporalia łacińskie; powiada, że pojęcie ma łatwe i elokwencję nad wiek, ino…

Antonina Domańska, Historia żółtej ciżemki

Owszem, jakoby dla tem jaśniejszego uwidomienia rzeczy widzisz, że ten parlament wersalski nie posiada nawet w groncie swojem żadnej uderzającej i szczególnej znamienitości. Ani tam Demosten, ani Cicero — pyszna elokwencja Wiktora Hugo nawet nie tam… tam tylko sam parlamentarny system i nic więcej.

Cyprian Kamil Norwid, Rzecz o wolności słowa

Ten głos przeżył jego siły, aby skryć we wspaniałych zwojach elokwencji jałowy mrok jego serca. Och, jak ten człowiek walczył, jak walczył! Pustkę jego zmęczonego mózgu nawiedzały teraz mgliste obrazy — obrazy bogactwa i sławy, zjawiające się na zawołanie niewygasłego daru szlachetnej i wzniosłej wymowy.

Joseph Conrad, Jądro ciemności