Esemesy czy SMS-y? Jak właściwie powinniśmy zapisywać nazwę tych krótkich wiadomości?
Wysyłamy je codziennie. Nie stworzyliśmy dla nich oddzielnego określenia w języku polskim. Używamy skrótu Short Message Service – SMS. Jak jednak to słowo powinno zachowywać się w języku polskim? Jak je odmieniamy? I czy to esemesy, czy SMS-y? Na wszystkie pytania odpowiada ten krótki tekst.
Dwie możliwości
SMS jako skrótowiec zapisujemy dużymi literami, odmieniamy jak rzeczownik rodzaju męskiego i piszemy z łącznikiem:
M. SMS
D. SMS-u / też: SMS-a
C. SMS-owi
B. SMS
N. SMS-em
Ms. SMS-ie
W. SMS-ie!
Tym samym powiemy, że nie dostaliśmy SMS-u lub SMS-a i że czytamy SMS (potocznie również: SMS-a).
Esemesy czy SMS-y?
W języku potocznym spotykamy się również z zapisem esemes, który w odmianie zachowuje się tak, jak oryginał. Jest to forma dopuszczalna przez językoznawców, ale najbardziej poprawnie będzie, jeśli wyślemy (i zapiszemy) oryginalny SMS.
Jakie inne słowa przywędrowały do nas z angielskiego? Przeczytajcie tekst: Zapożyczenia w języku polskim – język polski nie taki polski
?
