Estyma – co to jest? Definicja, synonimy, przykłady użycia
Często mówimy, że ktoś cieszy się estymą lub że tą estymą sami kogoś darzymy. Skoro ktoś estymą może się cieszyć, to już wiemy, że jest to słowo bardzo pozytywne. Czym jest estyma? Jakie ten wyraz posiada synonimy? Z jakiego języka pochodzi? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w poniższym artykule.
Co to jest estyma? Znaczenie wyrazu
Estyma jest galicyzmem, a to oznacza, że zapożyczyliśmy to słowo z języka francuskiego. W polszczyźnie tylko nieznacznie zmieniliśmy jego pisownię.
Rzeczownik estyma wywodzi się od estime, co tłumaczy się jako 'szacunek, poważanie'. Takie samo jest znaczenie estymy w języku polskim. Jednak nie chodzi tu o zwykły szacunek. Estyma to obdarzanie kogoś szczególnymi względami. Estymę stanowi także uznanie, podziw okazywane tej osobie. Gdy więc darzymy kogoś estymą, taka osoba może czuć się wyróżniona spośród innych, a nawet wręcz wywyższona.
Estyma – przykłady użycia
- Wśród przedstawicieli zawodów, które cieszą się dużą estymą wśród społeczeństwa, są: lekarz, nauczyciel, pielęgniarka oraz strażak.
- Młoda biegaczka podczas udzielanego wywiadu z wielką estymą opowiadała o legendzie polskiej lekkoatletyki.
Estyma – synonimy i wyrazy bliskoznaczne
Pomocne w zapamiętaniu tego, co to jest estyma, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.
- Adoracja, poważanie, uszanowanie, poszanowanie, cześć, szacunek, respekt, mir, rewerencja, uważanie, atencja, autorytet, splendor, uwielbienie, wychwalanie, hołd, kult, prestiż.
Estyma – wyrazy pokrewne
- Estymować, estymacja, estymatorka, estymator.
Estyma – połączenia wyrazowe
- Społeczna, wielka estyma,
darzyć kogoś/coś estymą, - cieszyć się estymą.
Estyma – odmiana wyrazu
| liczba pojedyncza | |
| M. | estyma |
| D. | estymy |
| C. | estymie |
| B. | estymę |
| N. | estymą |
| Ms. | estymie |
| W. | estymo |
Przykłady użycia wyrazu estyma w literaturze
Pan Odrowąż witał się radośnie z Bolesławem Radzymirem i prezentował wszystkim damom i mężczyznom Romana Hebla, jako posiadającego szczególną jego estymę i affekt. Wszyscy poważali wielce Odrowąża, więc i protegowany przezeń młody człowiek doświadczył ogólnie serdecznego przyjęcia; zresztą miła powierzchowność jego, prostota układu i piękna wymowa, od razu uczyniły w całém zebraniu bardzo korzystne wrażenie. Nim obiad podano, Roman Hebel królował już w gronie młodych ludzi; wszyscy oni po raz piérwszy go widzieli, ale kilku z nich słyszało nazwisko jego, zaszczytnie wspominane w Krakowie, zkądby zaś był rodem i jakie posiada heraldyczne zaszczyty, ani w głowie nie postało nikomu zapytać go o to.
Eliza Orzeszkowa, Syn stolarza
Ludzka to rzecz współczucie dla nieszczęśliwych; jeśli jest ono każdemu właściwe, to tym bardziej winno być znane człekowi, co sam, litości potrzebując, od drugich jej doznawał. Należę do liczby tych, którzy w potrzebie przyjaźni się nurzają, uczucie to wielce sobie cenią i niejedną miłą chwilę mu zawdzięczają. Od najwcześniejszych lat mojej młodości aż po dzień dzisiejszy szlachetną i wzniosłą miłością jestem ożywiony, bardziej może — gdybym chciał o tym opowiadać — niżby tego niska moja kondycja oczekiwać pozwalała. A chociaż zyskiwałem pochwały i estymę ludzi pełnych ogłady, co o tych sprawach zasłyszeli, to przecież wiele srogiego bólu miłość ta mi sprawiła; przyczyną jego było jednakoż nie okrucieństwo miłowanej damy, lecz zbytni ogień mojej duszy, trafionej niepowściągliwym appetitem.
Giovanni Boccaccio, Dekameron
