Inwigilacja – co to znaczy? Definicja, synonimy, przykłady użycia

Pojęcie inwigilacja nie kojarzy się zbyt dobrze. W języku polskim ma wydźwięk pejoratywny. Czym jest inwigilacja? Jakie ten wyraz ma synonimy? Odpowiedzi znajdziecie w poniższym tekście.

Co znaczy słowo inwigilacja? Co to jest? Definicja słowa

Inwigilacja to potajemna obserwacja kogoś i śledzenie czyjegoś działania, a także tajny nadzór nad kimś. Wszelkie metody inwigilacji stosowane są często w państwach totalitarnych. Ma to na celu ingerencję władz w prywatne życie obywateli. Inwigilacja była stosowana w między innymi w takich krajach jak: ZSRR, PRL oraz NRD.

Inwigilacja – przykłady użycia wyrazu w zdaniach

Inwigilacja – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, co znaczy inwigilacja, co to jest, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.

Inwigilacja – wyrazy pokrewne

Kolokacje, czyli popularne połączenia wyrazowe ze słowem inwigilacja

Inwigilacja – etymologia wyrazu

Inwigilacja to wyraz pochodzący od łacińskiego invigilāre oznaczającego ‘czuwać, nie spać’.

Inwigilacja – odmiana wyrazu

Przykłady użycia wyrazu inwigilacja w literaturze

W krajach arabskich dostęp do internetu jest również ograniczany przez władze państwowe, które pragną kontrolować zarówno sposób korzystania z sieci, jak i treści w niej publikowane. Najbardziej restrykcyjne ograniczenia występują w Iraku i Arabii Saudyjskiej. W obu krajach obywatele nie mają swobodnego dostępu do internetu, na korzystanie z niego trzeba mieć specjalne pozwolenie Ministerstwa Informacji, ale nawet wówczas nie wolno przeglądać wszystkich stron, ponieważ dostęp do nich jest zablokowany. Ogół informacji przechodzi przez jeden centralny serwer, trwa nieustanna inwigilacja, poczta elektroniczna jest na bieżąco przeglądana i cenzurowana.

Agnieszka Leśniewska, Reklama internetowa

Skończmy na razie z publikacjami i by przedstawić atmosferę, jaka w lecie 1996 roku, w samym szczycie kampanii wyborczej, panowała w Waszyngtonie, kilka zdań o kolejnej „gate”, tym razem Filegate, co w wolnym tłumaczeniu może brzmieć: „afera teczkowa”. Otóż „wykryto” i nagłośniono fakt, że w pamięci komputerów Białego Domu gromadzi się dane na temat tysięcy osób, które mogą być uznawane za nieprzyjazne wobec Clintona i niechętne jego kolejnej kadencji prezydenckiej. Podstawą tego „czarnego archiwum” miała być kartoteka z informacjami personalnymi na temat kilkuset osób, przekazana do Białego Domu z FBI. Kartoteka ma zawierać informacje zbierane przez policję, przez jej informatorów, w drodze podsłuchów i inwigilacji, a więc metodami nielegalnymi, zakazanymi przez amerykańskie prawo.

Podniósł się natychmiast krzyk. Sprawą zajęły się odnośne komitety kongresowe, zapowiedziano przesłuchania, temat wypłynął na łamach prasy. Republikanie z Dole’em na czele atakowali, demokraci równie zdecydowanie bronili prezydenta i bagatelizowali sprawę.

Stanisław Głąbiński, Polityka po amerykańsku