Narzeczona – kto to jest? Definicja, synonimy, przykłady użycia
Znaczenie słowa narzeczona nie jest nikomu obce, nawet jeśli jej nie mamy. Ale czy wiecie, skąd ono pochodzi i jakie są jego synonimy? O tym możecie przeczytać w niniejszym artykule.
Narzeczona, czyli kto? Wyjaśnienie
Słowo narzeczona pochodzi od staropolskiego wyrazu narzec oznaczającego ‘powiedzieć, wymienić, oznaczyć, przyrzec; obiecać (o małżeństwie)’, które z kolei wywodzi się od prasłowiańskiego *narekti – ‘przyrzec’ (od *rekti – ‘rzec, powiedzieć’). Ten sam źródłosłów ma wyraz narzecze oznaczający swoistą odmianę jakiegoś języka.
Narzeczoną oczywiście jest kobieta w okresie narzeczeństwa. O narzeczonej mówimy więc, gdy określamy kobietę względem mężczyzny, który poprosił ją o to, aby została jego żoną, i uzyskał na to jej zgodę, ale związek małżeński nie został jeszcze zawarty.
Współcześnie określenie narzeczona jest też często używane do nazwania kobiety, która mieszka z mężczyzną bez ślubu – zamiast niezbyt lubianego przez użytkowników języka polskiego słowa konkubina.
Narzeczona – przykłady użycia
- Moja narzeczona jest farmaceutką.
- Narzeczona Adama jest jednocześnie moją siostrą.
- Mój brat spotkał się dzisiaj ze swoją narzeczoną.
Narzeczona – synonimy i wyrazy bliskoznaczne
- Dziewczyna, wybrana, oblubienica, wybranka, bogdanka, kandydatka na żonę, przyszła żona, libsta, lipsta.
Narzeczona – wyrazy pokrewne
- Narzeczeństwo, narzeczony, narzecze.
Narzeczona – połączenia wyrazowe
- Pierwsza, kolejna, była, dawna, niedoszła, nowa, ówczesna, porzucona, przyszła, oficjalna, kochana, ukochana, młoda, piękna, śliczna, urocza, szczęśliwa, moja, pańska narzeczona,
- narzeczona ojca, syna, brata, kuzyna,
- matka, ojciec, rodzice, dom, narzeczonej,
- szukać narzeczonej,
- mieć, poznać narzeczoną,
- zostać narzeczoną,
- mieszkać z narzeczoną.
Przykłady użycia wyrazu narzeczona w literaturze
– Ach, prawda! Prawda. Zapomniałem na śmierć, że w wiosce katalońskiej pewna osoba oczekuje na pana z taką jak pański ojciec niecierpliwością, śliczna Mercedes…
Dantès uśmiechnął się.
– Ach, nie dziwię się teraz – rzekł pan Morrel – dlaczego tu przychodziła pytać ze trzy razy, czy nie ma wiadomości o „Faraonie”. Tam do diabła! Powodzi się panu, drogi Edmundzie, piękną masz kochankę!
– To nie moja kochanka – odpowiedział z powagą Dantès – ale narzeczona.
– Wszystko to jedno, kochanka, narzeczona – uśmiechnął się właściciel statku.
– Dla nas nie, panie Morrel.
Aleksander Dumas (ojciec), Hrabia Monte Christo
Teraz bawił tam Rejent cudnie wystrojony,
I usługiwał damie, swojej narzeczonéj,
Biegając i podając sygnety, łańcuszki,
Słoiki i flaszeczki, i proszki, i muszki;
Wesoł, na pannę młodą patrzył tryumfalnie.
Panna młoda kończyła robić gotowalnię:
Siedziała przed zwierciadłem radząc się bóstw wdzięku;
Pokojowe zaś, jedne z żelazkami w ręku
Odświeżają nadstygłe warkoczów pierścionki,
Drugie klęcząc pracują około falbonki.
Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz
