fbpx
Internetowa poradnia językowa Polszczyzna.pl. 10+ redaktorów, 20 000+ haseł, 1 000 000+ czytelników każdego miesiąca.
Polszczyzna Logo
sprawdź...

Nie tylko czy nietylko? Jak poprawnie to zapisać?

Co jest jedną z najtrudniejszych rzeczy do nauczenia się, jeżeli chodzi o reguły poprawności języka polskiego? Niewątpliwie należą do nich zasady określające pisownię partykuły nie z różnymi częściami mowy. Która forma jest poprawna w przypadku tytułowego przymiotnika? Nie tylko czy nietylko? Odpowiedź znajdziecie w poniższym tekście.

Nie tylko czy nietylko? Jak poprawnie to zapisać?

Poprawna jest tylko forma pisana rozdzielnie, czyli  nie tylko.

Nie tylko czy nietylko? Poprawna forma

Poprawną formą jest wyłącznie nie tylko, a zatem ta z pisownią rozdzielną. Nie ma od tego żadnych wyjątków, w których wariant z pisownią łączną, mógłby stanowić prawidłowy zapis. Wyjaśnienie znajdziemy w zasadzie języka polskiego, która mówi nam, że partykułę nie zapisujemy rozdzielnie z tymi przysłówkami, które nie pochodzą od przymiotników. Tak też jest i w tym przypadku wyrażenia nie tylko. Dodać przy tym należy, że zwrot nie tylko należy do grupy wyrażeń przysłówkowych.

Wyrażenie nie tylko pomaga opisać sytuację, w której więcej jakichś rzeczy lub również i osób spełnia wyznaczone kryterium. Często używa się go także jako rodzaj spójnika, który pomaga w uściśleniu danej wypowiedzi.

Wyrażenie nie tylko, często łączy się w zdaniach z innymi zwrotami, takimi jak lecz także, lecz również, ale też, ale również.

Nie tylko czy nietylko? Przykłady zdań

  • Powinnaś nosić nie tylko spodnie, lecz także sukienki, bo pięknie w nich wyglądasz.
  • To bardzo ważny mecz fazy grupowej, dlatego nie tylko nasza reprezentacja chce go wygrać. Nasi przeciwnicy również. Od zwycięstwa zależy awans do fazy pucharowej.
  • Lubię styl pisania tej pisarki, dlatego przeczytałem nie tylko tę książkę, ale też wszystkie pozostałe jej autorstwa.

Nie tylko czy nietylko? Przykłady z literatury

— Stasiu, nie rób tego! Stasiu, dajmy mu jeść! — on taki biedny! Ja nie chcę, żebyś ty go zabijał, nie chcę! nie chcę!

I tupiąc nóżkami nie przestawała go ciągnąć, a on spojrzał na nią z wielkim zdumieniem, lecz widząc jej oczy pełne łez rzekł:

— Ależ, Nel…

— Nie chcę! nie dam go zabić! Ja dostanę febry, jeśli go zabijesz!…

Dla Stasia dość było tej groźby, by się wyrzec zabójczych zamiarów — i względem tego słonia, którego mieli przed sobą, i względem wszystkich innych na świecie. Przez chwilę milczał jeszcze, nie wiedząc, co małej odpowiedzieć, po czym rzekł:

— No, dobrze! dobrze!… Mówię ci, że dobrze! Nel! puść mnie!

A Nel uściskała go zaraz i przez jej zapłakane oczy przebłysnął uśmiech. Teraz chodziło jej tylko o to, by jak najprędzej dać słoniowi jeść. Kali i Mea zdziwili się bardzo, gdy dowiedzieli się, że bwana kubwa nie tylko go nie zabije, ale że mają natychmiast narwać dla niego tyle melonów z drzewa chlebowego, tyle strąków akacji i tyle wszelkiego rodzaju zielska, liści i traw, ile tylko zdołają.

 

Henryk Sienkiewicz, W pustyni i w puszczy

Napisane przez

Absolwent politologii. Język polski to jego pasja. Kwestie związane z polszczyzną interesują go od czasów liceum. W wolnych chwilach lubi słuchać dobrej muzyki.

X