Paszkwil – co to jest? Definicja, etymologia, przykłady

Paszkwil to może nie dla wszystkich takie oczywiste słowo. Spieszymy z pomocą i w tym artykule wyjaśniamy, co to znaczy paszkwil, kogo i czego dotyczy oraz jakie ma synonimy i wyrazy bliskoznaczne. Wyraz ten ma też ciekawą historię pochodzenia, więc jeśli wciąż jesteście ciekawi, przeczytajcie nasz tekst. Zapraszamy do lektury!

Paszkwil – co to jest? Znaczenie wyrazu

Paszkwil zaliczany jest do utworów literackich, którego celem jest zniesławienie i skompromitowanie kogoś przed opinią publiczną. Najczęściej jest to tekst publicystyczny o obrażającej treści, napisany w złośliwy, szyderczy, oczerniający sposób, anonimowo bądź pseudonimem. Paszkwil może być też rozumiany jako krytyka lub parodia, które celowo kogoś szkalują za jego działania, zachowanie i postępowanie.

Paszkwil jako gatunek został rozpropagowany przez włoskiego pisarza Pietra Arentino, który założył w Wenecji szkołę paszkwilistów, gdzie dopracowano zasady i styl pisania paszkwili. W polskim piśmiennictwie paszkwile stały się popularne podczas zagorzałych sporów opinii publicznej co do małżeństwa króla Zygmunta Augusta z Barbarą Radziwiłłówną, a rozpowszechniły się najbardziej w okresie Sejmu Czteroletniego, kiedy to były wykorzystywane jako element pisanej walki politycznej.

Paszkwil – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, co to znaczy paszkwil, co to jest, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.

Paszkwil – wyrazy pokrewne

Kolokacje, czyli popularne połączenia z rzeczownikiem paszkwil

Paszkwil – przykłady użycia wyrazu w zdaniach

Przykłady użycia wyrazu paszkwil w literaturze

– Powiedzcież mi też, mości Don Kichocie – zagadnie balwierz – czy nie znalazł się ani jeden poeta, co by przecież przyciął ostrą satyrą tej Angelice, na której chwałę tylu się zdobywało?
– Nie ma wątpliwości – odpowie Don Kichot – że jeżeli Sakrypunt i Roland byli poetami, to musieli pięknie ją odmalować, bo to rzecz zwyczajna, że wzgardzeni kochankowie mszczą się na swoich damach paszkwilami i satyrami; ale to rzecz niegodna, mimochodem powiedziawszy, serca szlachetnego. Ja jednak dotąd nie widziałem i nie znam żadnego pisma przeciw Angelice, choć ona cały świat prawie do góry nogami przewróciła.

Miquel de Cervantes, Don Kichot z La Manchy, 1605

Targa się paszkwil na niewinność trwożną,
Zaraża jadem, na złe zbyt ochoczy;
Satyra, cierpieć nie mogąc rzecz zdrożną,
Karze bez względu, wyrzuca na oczy;
Krytyk żarliwość ma, ale ostrożną,
Śmiechem poprawia, jadem nie uwłoczy,
A kunsztu jego te prawe sposoby:
Występek karać, oszczędzać osoby.

Ignacy Krasicki, Antymonachomachia, 1780

Paszkwil to geniusz nienawiści, nienawiści, która czerpie sok ze wszystkich złych namiętności, tak samo jak miłość skupia w sobie wszystkie przymioty. Dlatego nie ma człowieka, który by nie był dowcipny w zemście, jak nie ma takiego, którego by nie upajała miłość.

Honoré de Balzac, Wielki człowiek z prowincji w Paryżu, 1839