Rzetelny – definicja, synonimy, odmiana. Wyjaśniamy, co to znaczy
Rzetelny to oczywiście bardzo pozytywny przymiotnik, do tego nie trzeba nikogo przekonywać. Jakie cechy charakteru przejawia osoba, którą określamy rzetelną? Czy tę cechę charakteru można przypisać jedynie do człowieka? Jakich synonimów użyć, aby inaczej powiedzieć, że ktoś jest rzetelny? To wszystko znajdziecie w poniższym tekście.
Rzetelny – co to znaczy? Kto to jest? Definicja
Przymiotnik rzetelny posiada kilka znaczeń:
1Rzetelnym nazywamy kogoś, kto należycie wypełnia swe obowiązki. Taką osobę określamy tez mianem solidnej, dokładnej, uczciwej i odpowiedzialnej. Ktoś taki to prawdziwy profesjonalista. Zbiór tych wszystkich cech to rzetelność.
2Gdy używamy przymiotnika rzetelny w innym odniesieniu niż do cech charakteru człowieka, to mamy na myśli coś, co jest wiarygodne zgodne z prawdą. Rzetelne mogą być na przykład informacje w książce czy wiadomości podawane w radiu, telewizji, prasie lub internecie, o ile nie są fałszywe lub podkoloryzowane dla zwiększenia oglądalności czy poczytności.
3Coś co jest rzetelne to również takie, które odpowiada wymaganiom, a w związku z tym jest takie, jak powinno być. To określenie stosuje się głównie do wynagrodzenia. Stąd mamy określenie rzetelna zapłata.
Rzetelny – synonimy i wyrazy bliskoznaczne
Pomocne w zapamiętaniu tego, co to znaczy rzetelny, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.
Synonimy słowa rzetelny w pierwszym znaczeniu to:
- sumienny,
- solidny,
- uczciwy,
- staranny,
- pilny,
- odpowiedzialny,
- profesjonalny,
- fachowy.
W 2. znaczeniu tego słowa rzetelny to inaczej:
- prawdziwy,
- szczery,
- solenny,
- autentyczny,
- przekonywający,
- przekonujący,
- niepodważalny,
- bezstronny,
- obiektywny,
- neutralny,
- wiarygodny,
- realistyczny,
- wyważony,
- sprawiedliwy,
- fair.
W 3. znaczeniu tego słowa rzetelny to inaczej:
- należyty,
- właściwy,
- odpowiedni,
- stosowny,
- porządny,
- przyzwoity,
- wystarczający,
- adekwatny,
- słuszny,
- poprawny,
- prawidłowy.
Rzetelny – pochodzenie wyrazu, czyli o etymologii
Słowo rzetelny jest tak zwanym bohemizmem, czyli pochodzi z języka czeskiego. Wywodzi się od słowa řetedlný, co można przetłumaczyć jako 'przejrzysty, wyraźny'.
Rzetelny – wyrazy pokrewne
- Rzetelność,
- rzetelna,
- rzetelne,
- rzetelnie.
Rzetelny – kolokacje, czyli popularne połączenia z tym słowem
- rzetelne źródło informacji,
- rzetelny człowiek,
- rzetelny i dobry,
- rzetelny i odpowiedzialny,
- rzetelny i uczciwy,
- rzetelny i wiarygodny,
- rzetelna obsługa,
- rzetelny i merytoryczny,
- szczery i rzetelny,
- rzetelny obraz,
- rzetelny sposób,
- rzetelny program,
- rzetelna informacja.
Przykłady użycia wyrazu rzetelny
Przykłady użycia wyrazu rzetelny w literaturze
W tej chwili kapitan Farragut kazał odwiązać ostatnie łańcuchy przytrzymujące okręt w przystani Brooklynu. Tak więc, gdybym się był spóźnił o kwadrans, mniej może nawet, byłbym stracił sposobność odbycia tej wyprawy nadzwyczajnej, nadprzyrodzonej, nieprawdopodobnej, której opis, jakkolwiek rzetelny, może obudzić niedowierzanie.
Kapitan nie chciał tracić ani jednego dnia, ani jednej godziny, aby jak najprędzej dostać się na morza, na których spodziewano się spotkać potwora. Kazał zawołać głównego mechanika.
Jules Gabriel Verne, 20 000 mil podmorskiej żeglugi
Wyrysuj, panie, na ziemi kwadrat i połóż na nim sześć milionów głazów — one przedstawią lud. Na tej warstwie połóż sześćdziesiąt tysięcy kamieni ociosanych — to będą twoi niżsi urzędnicy. Na tym ułóż sześć tysięcy kamieni wygładzonych — to będą wyżsi urzędnicy. Na tym postaw sześćdziesiąt sztuk pokrytych rzeźbą — to będą twoi najbliżsi doradcy i wodzowie, a na szczycie połóż jedną bryłę ze złotym wizerunkiem słońca — a będziesz ty sam.
Tak też zrobił faraon Snofru. W ten sposób powstała najstarsza piramida schodowa — rzetelny obraz naszego państwa — z której urodziły się wszystkie inne. Są to budowle niewzruszone, z których szczytu widać krańce świata, a które będą podziwem najodleglejszych pokoleń.
Bolesław Prus, Faraon
— Wiem, co to był za człowiek, zaraz pani powiem — dodała, jakby przypadło jej zadanie powiadomienia córki, kim był jej ojciec i dostarczenia jej o nim paru podstawowych informacji. — To był wielki przyjaciel mojej teściowej, znał się też blisko z moim szwagrem Palamedem.
— U nas także bywał, nawet na obiedzie — dodał pan de Guermantes, by podkreślić swą prostotę i rzetelny stosunek do szczegółów. — Pamiętasz przecież, Oriano. Nad wyraz porządny człowiek był z pani ojca. I znać było po nim od razu, że z dobrej rodziny. Zetknąłem się zresztą kiedyś z jego rodzicami. Zacni ludzie, i rodzice, i syn!
Marcel Proust, Utracona
