Sofistyka – co to jest? Definicja, synonimy, przykłady użycia
Czy ktoś z Was wie, czym jest sofistyka? Jeśli nie, a chcecie co nieco się o tym dowiedzieć, przeczytajcie poniższy tekst. Znaczenie słowa sofistyka zmieniało się bowiem na przestrzeni wieków – od neutralnego do dość pejoratywnego. Czym była ona kiedyś i czym jest teraz? W tym artykule znajdziecie odpowiedzi na wszystkie pytania.

Sofistyka – etymologia i znaczenie wyrazu
Termin sofistyka to rzecz jasna wyraz o pochodzeniu greckim. Wziął się od słowa σοφιστές [sophistēs] oznaczającego ‘mędrzec’, a ten pochodzi oczywiście od σοφία [sophía], czyli ‘mądrość’.
U początków sofistyki
W pierwotnym znaczeniu sofistyka to ruch umysłowy stworzony w starożytnej Grecji przez sofistów, którzy byli wędrownymi nauczycielami przygotowującymi swoich uczniów – zarówno młodych, jak i dorosłych – do życia publicznego. To przygotowanie odbywało się poprzez nauczanie ich retoryki, polityki, filozofii oraz etyki. Twórcy sofistyki działali głównie w Atenach i stanowili elitę intelektualną Grecji, ich uczniami byli wielcy tragicy: Sofokles i Eurypides. Przedstawiciele nurtu sofistyki wyznawali takie zasady, jak: sensualizm, relatywizm, pragmatyzm, konwencjonalizm. Religię uznawali za wymysł człowieka.
Dzięki sofistyce każdy studiujący mógł nauczyć się wszystkiego, co było potrzebne w życiu prywatnym i publicznym starożytnych greckich polis. Nie była ona jednak dostępna dla wszystkich. Nauczyciele związani z sofistyką pobierali opłatę za nauczanie, co w środowisku greckim było czymś dotąd niespotykanym. Nie każdy zatem mógł sobie pozwolić na naukę u sofistów. Pozostałe szkoły filozoficzne były darmowe.
Greckie społeczeństwo zaczęło krytykować sofistów za to, że pobierają opłaty, zarzucając im, że sprzedają wiedzę za pieniądze. Konserwatyści wystąpili przeciwko nim z oskarżeniem, że przez swoje nauki burzą wiarę i tradycję. Sofistyka wraz ze swoimi przedstawicielami spotkała się z krytyką również ze strony Arystotelesa. Te antagonizmy sprawiły, że pojęcie sofista, które początkowo oznaczało ‘uczonego, mędrca’, z czasem nabrało pejoratywnego znaczenia i zaczęło być rozumiane jako ‘pseudouczony’.
Pomimo krytyki trzeba też powiedzieć o pozytywach, które przyniosła sofistyka. Otóż sofiści byli pionierami w opracowaniu metod wychowawczych, które polegały na bezpośrednim kontakcie z młodzieżą. Analizowali też wszystkie czynniki mające wpływ na wychowanie młodych ludzi: wrodzone cechy charakteru, środowisko, ćwiczenie, uczenie się, własną aktywność jednostki.
Sofistyka współcześnie
Obecnie sofistyka to metoda argumentacji polegająca na wykorzystywaniu wieloznaczności pojęć i na stosowaniu tak zwanej pokrętnej logiki. Mówiąc inaczej, w sofistyce powszechne jest świadome dowodzenie pewnych tez za pomocą wieloznacznych lub nielogicznych i niezgodnych z rzeczywistością pojęć, a w skrajnych przypadkach – złudnych i zwodniczych argumentów. To umyślne posługiwanie się nieuczciwą argumentacją ma tylko jeden cel, mianowicie udowodnienie fałszywej tezy i przekonanie do niej innych bez względu na to, jaka jest prawda.
Sofistyka – przykłady użycia
- Najbardziej znanym przedstawicielem sofistyki był Protagoras z Abdery.
- To, co mówisz, nie ma nic wspólnego z prawdą. To zwyczajna sofistyka.
Sofistyka – odmiana wyrazu
liczba pojedyncza | |
M. | sofistyka |
D. | sofistyki |
C. | sofistyce |
B. | sofistykę |
N. | sofistyką |
Ms. | sofistyce |
W. | sofistyko |
Sofistyka – synonimy i wyrazy bliskoznaczne
- Manipulacja, kuglarstwo, kazuistyka, oszustwo, hipokryzja, pustosłowie, kombinacja.
Sofistyka – wyrazy pokrewne
- Sofistyczny, sofistyczna sofistyczne, sofistyczne, sofizmat, sofista.
W drugim znaczeniu
- Implikacja fałszywa, prawdziwa, odwrotna, prosta, przeciwna,
- implikacja i równoważność, alternatywa i implikacja, koniunkcja i implikacja, negacja i implikacja,
- funktor, następnik, poprzednik, znak, dowód, negacja, zaprzeczenie, teoria implikacji.
Przykłady użycia wyrazu sofistyka w literaturze
[…] należy bezwzględnie przestrzegać zasady pierwszeństwa rodziców w określaniu celów i form wychowania ich dzieci – nawet wtedy, gdy te formy i zasady nam nie odpowiadają. Jedyną rzeczywistą barierą może tu być działanie wprost na szkodę dziecka w sensie przemocy, zagrożenia życia lub zdrowia, i to w sposób ewidentny. Nie może to natomiast być jakakolwiek sofistyka odwołująca się do tej zasady. Zawsze należy domniemywać rację rodziców.
Krzysztof A. Wojcieszek, Perspektywy włączenia rodziców, „Wychowanie do życia w rodzinie” w: „Wychowawca”
Podjęcie dziedzictwa antyku, jego filozofii, było na samym początku. Podjęcie zadania, jakiemu służyli przed wiekami Platon i Arystoteles, ten drugi może szczególnie, którzy postawili wielkie veto sofistyce – negującej istnienie, czy też istotność prawdy, wprowadzającej relatywizm zarówno prawd, jak i wartości.
Krzysztof Koehler, Kościół, reformacja, dialog