Stricte – co to znaczy? Definicja, synonimy, przykłady użycia

Wyrażeń, które zostały zaczerpnięte z łaciny, mamy w polszczyźnie naprawdę sporo. Występują na przykład w określeniach medycznych, religijnych i prawniczych. Do takich łacińskich wyrazów należy między innymi stricte. Większość zapewne słyszała też zwrot sensu stricto. Co oznacza słowo stricte? Odpowiedź w poniższym tekście.

Stricte oraz sensu stricto? Co to znaczy? Wyjaśnienie

Słowo stricte do języka polskiego zostało przejęte z łaciny w niezmienionej formie. Tłumaczy się je jako ‘ściśle, dokładnie’. Gdy mówimy, że coś jest stricte lub że ktoś robi coś stricte, chcemy zaakcentować i podkreślić, że to coś jest właśnie takie lub że ktoś robi to dokładnie w taki sposób.

Wyrażeniem pochodzącym od stricte jest sensu stricto, które oznacza ‘w wąskim/ścisłym znaczeniu’.

Stricte – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, co to znaczy stricte, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.

Przykłady użycia wyrazu stricte w literaturze

Utworzenie urzędu Ministra Skarbu Państwa jest początkiem procesu porządkowania systemu finansów publicznych i nie przesądza o wzajemnych relacjach między skarbem państwa i funduszami publicznymi, a także o zakresie, funkcjach i zadaniach finansów publicznych. Natomiast analiza różnych rozwiązań stosowanych w tym zakresie w krajach o rozwiniętej gospodarce rynkowej pozwala stwierdzić, że zakres działań, jakie powinna podejmować ta instytucja, wykracza daleko poza gospodarkę stricte budżetową.

Bogusław Pietrzak, Zbigniew Polański, System finansowy w Polsce

W ekologii człowieka wydzieliły się bowiem dwa kierunki: biologiczny i antropologiczno-kulturowy. W pierwszym z nich przedmiotem zainteresowań ekologii człowieka są skutki oddziaływania zmiennych zewnętrznych (klimatu, nawyków żywieniowych, statusu społeczno-kulturowego itp.) na organizmy ludzkie, ich stan zdrowotny, rozwój fizyczny, dzietność itd. Jest to więc stricte bioekologiczna dziedzina wiedzy o dużych implikacjach praktycznych, zwłaszcza w stosunku do nauk medycznych. W kierunku drugim – antropologiczno-kulturowym – przedmiotem badań ekologii człowieka są mechanizmy adaptacji, zarówno osobniczej, jak i społecznej, populacji ludzkich do zmieniających się warunków środowiska, rozpatrywane w szerokim ujęciu porównawczym.

Alicja Krzymowska-Kostrowicka, Geoekologia turystyki i wypoczynku