Trwoga – znaczenie słowa i przykłady
Znane powiedzenie mówi, że jak trwoga, to do Boga. Trwoga nie należy do przyjemnych emocji. To uczucie jest znane wszystkim, choć na co dzień nazywamy ją innym określeniem. Co nazywamy trwogą? Jakie są synonimy trwogi? O tym możecie przeczytać w poniższym tekście.
Trwoga – co to jest? Definicja słowa
Trwoga to inaczej bardzo silny strach. Trwoga najczęściej wywołana jest realnym niebezpieczeństwem, ale trwogę może również spowodować zagrożenie wyobrażone lub takie, którego się spodziewamy, że może się wydarzyć. Trwodze może towarzyszyć silny stres, drżenie ciała, smutek, płacz. Uczucie trwogi może nas ogarnąć, gdy martwimy się o coś lub kogoś naprawdę ważnego.
Trwoga – synonimy i wyrazy bliskoznaczne
Pomocne w zapamiętaniu tego, co to jest trwoga, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.
- Strach,
- lęk,
- przestrach,
- obawa,
- bojaźń,
- przerażenie,
- popłoch,
- panika,
- groza,
- zgroza,
- histeria,
- niepokój,
- zaniepokojenie,
- zdenerwowanie,
- cykor.
Trwoga – kolokacje, czyli popularne połączenia z tym słowem
- Trwożyć,
- trwożący,
- trwożąca,
- trwożące.
Trwoga – kolokacje, czyli popularne połączenia z tym słowem
- Paniczna, straszliwa, straszna, śmiertelna, wielka, egzystencjalna trwoga,
- trwoga o (swych) najbliższych, o (swoją) ukochaną, o jutro, o los, o przyszłość,
- trwoga przed karą, przed śmiercią, przed złem,
- trwoga i nadzieja, trwoga i niepewność, trwoga i rozpacz, ból i trwoga, litość i trwoga, rozpacz i trwoga, smutek i trwoga, zdumienie i trwoga,
- dreszcz, okrzyk, chwile trwogi,
- pełen, pełny trwogi,
- trwoga ogarnia, zdjęła kogoś,
- czuć, odczuwać, budzić, wzbudzić/wzbudzać trwogę,
- napawać, napełniać, przejmować, ogarnięty, gnany trwogą,
- krzyczeć, wrzasnąć, drżeć z trwogi, wrzasnąć, patrzeć, spojrzeć, myśleć, pomyśleć z trwogą,
- żyć w trwodze.
Przykłady użycia wyrazu trwoga
ELEKTRA
Cóż, o przybyszu? Bo zbiera mnie trwoga.
ORESTES
Marne my szczątki w tym drobnym naczyniu
Dźwigając niesiem, jak widzisz, po zmarłym.
ELEKTRA
O, ja nieszczęsna! Więc jako się zdaje,
Tuż mi oglądać już przyszło to brzemię.
ORESTES
Jeśli tak płaczesz nad losem Oresta,
Wiedz, że ta urna proch jego zawiera.
Sofokles, Elektra
Ziarenka piasku ogarnęła trwoga, ale największe z nich pocieszało pozostałe:
— Bracia, nie bójcie się! To prawda, że jesteśmy malutkie i drobniutkie, każde z nas traktowane oddzielnie i zdane tylko na siebie jest rzeczywiście niczym, byle bowiem wiatr może je unieść na koniec świata. Kiedy jednak będziemy trzymały się razem, wody przekonają się, jaką stanowimy siłę i potęgę.
Autor nieznany, Ze skarbnicy midraszy
