fbpx
Internetowa poradnia językowa Polszczyzna.pl. 10+ redaktorów, 20 000+ haseł, 1 000 000+ czytelników każdego miesiąca.
Polszczyzna Logo
sprawdź...

Apoteoza – co to jest? Definicja, synonimy, słownik

Co to jest apoteoza? Na pewno nie jest to słowo powszechnie używane we współczesnym języku. Jednak zjawisko zwane apoteozą jest Wam z całą pewnością znane, bowiem obecnie określa się je licznymi synonimami. O jakim zjawisku mowa? Jakie są synonimy apoteozy? O tym możecie przeczytać w poniższym tekście.

Apoteoza - co to jest? Definicja, znaczenie, synonim. Słownik Polszczyzna.pl

Apoteoza – co to jest? Definicja słowa

1Apoteozą nazywamy przedstawienie kogoś lub czegoś w sposób wyidealizowany. Apoteozę charakteryzuje otoczenie kogoś lub czegoś czcią i uwielbieniem. Apoteozy dokonuje się poprzez pochwałę osób, rzeczy, wydarzeń, idei bądź jakichś wartości.

2Gdy w starożytności mówiono o apoteozie, chodziło o urzędowe uznanie człowieka za bóstwo. Dotyczyło to przede wszystkim władców starożytnego Egiptu – faraonów oraz cesarzy rzymskich.

3Czasami pojęciem apoteozy określamy patetyczny utwór pochwalny.


Apoteoza – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, co to jest apoteoza, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.

Apoteoza – synonimy w pierwszym znaczeniu

  • Gloryfikacja,
  • adoracja,
  • adorowanie,
  • wysławianie,
  • wychwalanie,
  • uwielbienie,
  • idealizacja,
  • deifikacja,
  • zachwyt,
  • hołd,
  • cześć,
  • nabożeństwo,
  • ubóstwienie.

Apoteoza – wyrazy pokrewne

  • Apoteozować.

Sklep Nadwyraz.com

Apoteoza – kolokacje, czyli popularne połączenia z tym słowem

  • Apoteoza miłości, rodziny, siły, życia, bohaterstwa.

Sklep Nadwyraz.com

Przykłady użycia wyrazu apoteoza

Nie sądzono było pani Dagand poznać księcia de Nérius tego wieczora. Miał on wprawdzie zamiar być u Palmerów i obrzędować przy apoteozie swojéj regentowéj. Zjadłszy jednak obiad w klubie, dał się namówić na widowisko w małym jakimś teatrzyku. Grano tam po raz piérwszy operetkę, wedle modły klasycznéj ulaną. Główną bohaterką sztuki była młodziutka monarchini, zawsze ukazująca się na scenie w towarzystwie czterech nieodstępnych panien honorowych.

Ludovic Halévy, Najpiękniejsza

I w istocie książę de Sagan, zwróciwszy frontem konia, we wspaniałej apoteozie, godnej teatru, cyrku lub starego obrazu, składał Odecie szeroki, teatralny i jakby alegoryczny ukłon, w którym piętrzyła się cała rycerska dworność wielkiego pana składającego hołd Kobiecie, choćby wcielonej w kobietę, jakiej jego siostra lub matka nie mogłyby przyjmować.

Marcel Proust, W cieniu zakwitających dziewcząt

Napisane przez

Absolwent politologii. Język polski to jego pasja. Kwestie związane z polszczyzną interesują go od czasów liceum. W wolnych chwilach lubi słuchać dobrej muzyki.