Chcem czy chcę – oto jest pytanie! Pytanie, na które odpowiedź jest tylko jedna

Mówienie o sobie i o czynnościach, które wykonujemy, sprawia w języku polskim szczególną trudność. Rozwialiśmy już wątpliwości dotyczące kwestii zaimków mi i mnie (Mi czy mnie? Mnie czy mi? Którego zaimka użyć? Wyjaśniamy różnicę), a dziś bierzemy na tapet czasownik chcieć. Odpowiemy na pytanie, który wariant jest poprawny – chcem czy chcę.

Chcem czy chcę?

Chyba wszyscy kojarzymy słynne „nie chcem, ale muszem”, które niestety na tyle mocno zakorzeniło się w naszym języku, że niektórzy nie dostrzegają błędów koniugacyjnych, które zawiera i je powtarzają. Jedyny prawidłowy wariant pierwszej osoby liczby pojedynczej czasownika chcieć to chcę.

Czy chcę mówić poprawnie?

Chcieć należy do grupy czasowników z pierwszej koniugacji, czyli tych, które w pierwszej osobie liczby pojedynczej kończą się na -ę (piszę, piję, szyję), a w drugiej osobie liczby pojedynczej na -esz (piszesz, pijesz, szyjesz). Natomiast czasowniki, które w pierwszej osobie liczby pojedynczej mają końcówkę -em (rozumiem, umiem, wiem), należą do zupełnie innej grupy (trzeciej), więc kiedy zamiast chcę, powiemy chcem, odmieniamy czasownik niezgodnie z zasadami.