Egzaltowany, czyli jaki? Definicja, synonimy, przykłady, słownik

Egzaltowany może przybierać różne formy, wszak na pewno znacie jakąś egzaltowaną dziewczynę, która zachwyca się pięknem natury… Jednak czy ten jej zachwyt na pewno sam w sobie jest naturalny? Nie ma nic złego w podziwianiu, radości i szczęściu, ale jak nazwać stan, w którym obserwowany zachwyt jest na pograniczu śmieszności i sztuczności? Manieryczność, teatralność, melodramatyczność… A może ktoś taki jest po prostu egzaltowany? Przyjrzyjmy się bliżej temu określeniu, zapraszamy do lektury!

Egzaltowany – czyli jaki? Definicja słowa

Egzaltowany to przymiotnik, który może się odnosić do czegoś lub kogoś. Oznacza nienaturalność bądź wyrażanie emocji w przesadzony, przejaskrawiony sposób.

Egzaltowany to słowo określające również osobę, która ma tendencję do nieautentycznego okazywania uczuć.

Przykład z życia

Ten młodzieniec był bardzo egzaltowany, zawsze emanował swoją wrażliwością.

Egzaltowany – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, co to znaczy egzaltowany, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne:

Egzaltowany – wyrazy pokrewne

Egzaltowany – kolokacje, czyli popularne połączenia z tym słowem

Egzaltowany – etymologia, czyli o pochodzeniu wyrazu

Egzaltowany to przymiotnik rodzaju męskiego, który wywodzi się od rzeczownika egzaltacja. Egzaltacja natomiast pochodzi z języka francuskiego – exaltation. Z punktu widzenia etymologicznego istotne jest także łacińskie exalto ('podnosić').

Przykłady użycia wyrazu egzaltowany

Przez okres siódmej klasy wszystko pozostaje w takim stadium. Natomiast w ósmej następuje pierwsze spotkanie poza szkołą. Po spotkaniu tym pamiętnik przybiera ton egzaltowany, kartki gęsto pstrzą się od superlatywów, od płomiennych wyznań miłosnych, od marzeń o przyszłości.

Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Profesor Wilczur

– Pan jest egzaltowany, zarozumiały, egocentryk i prócz tego ma pan lekkiego fioła. Ale poza tym jest pan dosyć sympatyczny. Jednak muszę pana ostrzec, że jeżeli ma pan zamiar flirtować ze mną na oczach tej francuskiej sroki, dlatego że się panu znudziła, to nie zna mnie pan, o ile pan sądzi, że się panu to uda.

Stanisław Dygat, Jezioro Bodeńskie