Impresjonizm – co to jest? Definicja, synonimy, przykłady użycia
Nie trzeba być kolekcjonerem malarstwa i wybitnym znawcą sztuki, by wiedzieć, że impresjonizm dotyczy właśnie tych dziedzin. Definicję pojęcia impresjonizm, jego etymologię oraz trochę historii znajdziecie w poniższym tekście.
Impresjonizm – etymologia i definicja wyrazu
Nazwa tego nurtu w sztuce pochodzi od tytułu obrazu namalowanego przez Claude’a Moneta Impresja, wschód słońca (fr. Impression, soleil levant), a do powszechnego użycia wprowadził ją krytyk Louis Leroy. Mimo że uczynił to w sensie satyrycznym, prześmiewczym, rozpowszechniła się ona dość szybko.
Tym samym impresjonizmem zaczęto określać nowy kierunek artystyczny odnoszący się nie tylko do sztuk plastycznych, ale również do literatury i muzyki.
W dziełach impresjonizmu chodziło głównie o uwolnienie się od spuścizny doby romantyzmu oraz skostniałych zasad patosu. Twórców impresjonizmu nie interesowała tematyka społeczna, problemy metafizyczne ani historyczny heroizm. W impresjonizmie starano się uchwycić i uwiecznić rzeczywistość ciągle podlegającą zmianom oraz utrwalić subiektywne, ulotne wrażenia i emocje.
Twórcy impresjonizmu dążyli do uchwycenia nastroju chwili, co wyrażali czystymi – zazwyczaj jasnymi – barwami, nietypowym kątem widzenia oraz kontrastowym światłocieniem. To stanowi cechy charakterystyczne impresjonizmu.
Artyści tego nurtu zrezygnowali z przedstawiania tematów biblijnych, literackich, mitologicznych i historycznych. Zamiast tego woleli udać się w plener i ilustrowali pejzaże, dlatego częstym motywem ich dzieł była natura. Chętnie malowali radosne sceny rodzajowe, a także skupiali się na zwykłej codzienności. Malarze tworzyli więc obrazy przedstawiające ludzi w ruchu, w trakcie zabawy lub podczas wypoczynku, ilustrowali wygląd jakiegoś miejsca przy danym oświetleniu.
Impresjonizm rozwijał się nie tylko w rodzimej Francji. Polskim malarzem impresjonizmu był Władysław Podkowiński, autor słynnego obrazu Szał uniesień.
Impresjonizm – przykłady użycia
- Impresjonizm zapoczątkowali paryscy malarze.
- Nurt zwany impresjonizmem rozwijał się na przełomie XIX i XX wieku i trwał kilka dekad.
- Za początek impresjonizmu uznawana jest pierwsza zbiorowa wystawa zorganizowana w atelier fotograficznym Nadara.
Impresjonizm – wyrazy pokrewne
- Impresjonistyczna,
- impresjonistyczne,
- impresjonistyczny,
- impresjonistycznie.
Impresjonizm – połączenia wyrazowe
- Francuski impresjonizm,
- impresjonizm i ekspresjonizm, impresjonizm i postimpresjonizm, realizm i impresjonizm,
- ojciec, prekursor, przedstawiciel, twórcy, wielbiciele, rozkwit, sztuka, wpływ impresjonizmu.
Impresjonizm – odmiana wyrazu
| liczba pojedyncza | |
| M. | impresjonizm |
| D. | impresjonizmu |
| C. | impresjonizmowi |
| B. | impresjonizm |
| N. | impresjonizmem |
| Ms. | impresjonizmie |
| W. | impresjonizmie |
Przykłady użycia wyrazu impresjonizm w literaturze i prasie
Pierre Auguste Renoir to francuski malarz i czołowy przedstawiciel impresjonizmu. Pozostawił po sobie imponującą spuściznę około sześciu tysięcy obrazów, z których większość to martwe natury oraz portrety kobiet i dzieci.
Paweł Sasko, Podaj cegłę!, „Esensja”
We Francji bytowało przecież kilkadziesiąt tysięcy malarzy! Państwo Z. przenieśli się więc na prowincję, gdzie było znacznie taniej, a okolica przypominała im trochę ojczyznę: podobne do tamtych, rodzinnych, kamienne domy, oddzielone od siebie niskimi murkami, z których zwieszały się girlandy drobnych, kolorowych, odurzająco pachnących kwiatów. Poranki z pianiem kogutów, z niebem bladobłękitnym, chłodne wieczory z błyszczącym, granatowym niebem. Mogę sobie to wyobrazić. Mieszkając na prowincji, wcale nie byli odcięci od tego, co się działo w Paryżu i na świecie. Duch sztuki wydawał się wszechobecny. Jeździli zresztą na wszystkie ważniejsze wystawy. Odwiedzali ich koledzy z Paryża i ci, którzy tak jak oni mieszkali na prowincji. Oglądali nawzajem swoje obrazy. Żyli jeszcze wielcy: Monet, Bonnard, Vuillard, Matisse. Impresjonizm był już sztuką dominującą w gustach powszechnych i panującą nad rynkiem.
„Kultura“, nr 5/500
