Marzę czy mażę? Która forma jest poprawna?
Wybór między ż a rz to jeden z ortograficznych problemów dotyczących poprawnego zapisu słów. Pomyłki w pisowni słów, które je zwierają należą do jednych z najczęściej popełnianych błędów ortograficznych. Dzieje się tak dlatego, że w wymowie brzmią identycznie, więc dla niektórych jest to kłopotliwe. Która forma jest więc tą prawidłową? Marzę czy mażę? Odpowiedź poniżej.
Marzę czy mażę? Jak to zapisać? Poprawna forma
W omawianym w tym tekście poradnikowym przypadku odpowiedź nie jest tak oczywista, jak mogłoby się w pierwszej chwili wydawać. Być może niektórzy z Was będą zaskoczeni, ale zarówno marzę jak i mażę są tak samo poprawne.
Jednakże jak łatwo się domyślić, każdy z tych wyrazów oznacza coś innego, gdyż pochodzą od innych czasowników, a więc ich znaczenie nie ma ze sobą nic wspólnego, poza identycznym brzmieniem. Wniosek więc z tego jest taki, że nie należy stosować ich zamiennie. Aby wybrać formę odpowiednią do kontekstu zdania konieczna jest znajomość ich definicji.
Na początek słowo marzę. Jest to forma pierwszej osoby liczby pojedynczej czasu teraźniejszego utworzoną od czasownika marzyć, innymi słowy pragnąć czegoś, chcieć coś mieć, fantazjować o czymś.
Z kolei wyraz mażę również określa pewną czynność. Jest to forma pierwszej osoby liczby pojedynczej czasu teraźniejszego utworzoną od czasownika mazać, kojarzoną przede wszystkim jako synonim niedbałego pisania/rysowania, ale oznacza także brudzić coś, smarować czymś, rozprowadzać coś na powierzchni czegoś lub potocznie płakać.
Marzę czy mażę? Przykłady zdań
- Codziennie marzę o tym, żeby znaleźć piękną, dobrą i mądrą dziewczynę, która pokocha mnie z wzajemnością.
- Siedzę przy biurku i się nudzę, więc tylko mażę po kartce, bo nie potrafię ładnie rysować.
Marzę czy mażę? Przykłady z literatury
— Ot, ja naprzykład, pracuję niby dla tej naszej sztuki. Dwadzieścia pięć lat mażę tam i mażę tym pędzliskiem po papierze, albo po płótnie, i Bóg jeden wie, com się napiłował, nimem z siebie coś wydobył; tymczasem czuję się samotny na świecie, jak palec. A czegóż chcę? Oto żeby mi Pan Bóg za całą tę piłę dał jakie poczciwe kobieciątko, któreby mnie trochę kochało i było wdzięczne za moją miłość!
Henryk Sienkiewicz, Rodzina Połanieckich
Straszno!… Nie była straszną ta godzina,
Gdy były nieba łaskawsze;
Ileż mi słodkich chwilek przypomina!
Precz! To już znikło na zawsze!
Teraz ja szczęścia szukam, ot w tej księdze…
Księga znudziła, porzucam;
Znowu ku lubym przedmiotom myśl pędzę,
To marzę, to się ocucam.
Czasem, gdy słodkie zbudzi zachwycenie,
Kochankę widzę lub braci;
Zrywam się, patrzę; aż tylko po ścienie,
Biega cień własnej postaci.
Adam Mickiewicz, Do przyjaciół, „Ballady i romanse”
