Pies ogrodnika – kto to jest? Co to znaczy? Definicja wyrażenia i przykłady użycia

Pies to jedno z najwcześniej oswojonych przez człowieka zwierząt. W języku mamy kilka związków frazeologicznych dotyczących tego zwierzęcia, jak choćby znane wszystkim wierny jak pies. Jednak mimo tej bardzo pozytywnej psiej cechy, jaką jest wierność, pozostałe frazeologizmy związane z psem są dość negatywne. Do takich zalicza się również pies ogrodnika. Kogo określamy psem ogrodnika? Skąd wzięło się to określenie? W treści niniejszego artykułu znajdziecie wszelkie informacje na ten temat.

Pies ogrodnika – kto to jest? Co to znaczy? Definicja słowa

Psem ogrodnika nazywa się osobę, która nie pozwala komuś innemu skorzystać z czegoś, mimo że sama z tego nie korzysta i nie ma najmniejszego zamiaru tego robić. Zachowanie psa ogrodnika cechuje uniemożliwianie lub utrudnianie innym osobom dostępu do jakichś pożądanych przez nie dóbr, którymi mogą być partner życiowy, stanowisko zawodowe lub społeczne, a także jakieś rzeczy.

Najczęściej określenie pies ogrodnika występuje z dopowiedzeniem „sam nie zje (nie ruszy) i drugiemu nie da”.

Pies ogrodnika – pochodzenie zwrotu

Skąd pochodzi związek frazeologiczny pies ogrodnika? Ma on swoje korzenie w starożytności. Tropy zostawione przez psa ogrodnika prowadzą do Ezopa, greckiego bajkopisarza, uważanego za twórcę tzw. bajki zwierzęcej, której bohaterami są zwierzęta uosabiające ludzkie cechy. To właśnie nimi inspirował się Ignacy Krasicki, pisząc swoje bajki.

Otóż Ezopowi przypisuje się autorstwo bajki Pies i konie (lub też Pies u żłobu) opowiadającej o pewnym psie, który pilnował żłobu pełnego siana i owsa dla koni. Choć pies sam nie był zainteresowany konsumpcją tego, co znajdowało się w żłobie, bo jak wiadomo jego dieta składa się z mięsa, ponieważ jest drapieżnikiem, pilnował tej zawartości tak gorliwie, że nie pozwalał zbliżyć się nawet koniom, dla których było to przeznaczone.