Persona non grata – definicja, synonimy, pochodzenie

Ciekawi jesteśmy, czy zetknęliście się z wyrażeniem persona non grata. Cóż może ono oznaczać i jaki ładunek emocjonalny ze sobą niesie? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziecie jak zwykle w naszym artykule. Miłej lektury!

Persona non grata w filmie

Persona non grata to tytuł filmu Krzysztofa Zanussiego z 2005 roku, w którym można ujrzeć całą plejadę polskich aktorów, na przykład Zbigniewa Zapasiewicza, Jerzego Stuhra, Daniela Olbrychskiego, Andrzeja Chyrę. Występuje w nim także wybitny rosyjski aktor, reżyser i scenarzysta Nikita Michałkow, o którym mówi się, że jest „rosyjskim Spielbergiem”, a sam Zanussi uznaje go za „syntezę tego, co rosyjskie”.

Jest to produkcja wielokrotnie nagradzana i doceniana przez twórców. Porusza wiele uniwersalnych tematów, w tym trudy odnalezienia się w nowej sytuacji spowodowanej śmiercią bliskiej osoby, poszukiwania, wręcz obsesyjne podejrzenia, zmagania się z rzeczywistością.
Czy łatwo jest, a przede wszystkim czy warto być idealistą? Zmierzcie się z tym filmem i oceńcie sami.

Persona non grata – co to znaczy? Definicja wyrażenia

Persona non grata to:

1 osoba, której obecność budzi zastrzeżenia; niepożądana, niemile widziana,

2 przedstawiciel dyplomacji, którego obecność na terytorium państwa, w którym gości, stała się lub jest niepożądana.

Przykłady z życia

Ze względu na swoje kontrowersyjne poglądy była osobą niezbyt pożądaną w towarzystwie. Istna persona non grata.

Po jego ostatnim wyczynie zgodnie uznano go za personę non grata i odwołano ze stanowiska.

Persona non grata – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, co to znaczy persona non grata, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.

Persona non grata – pochodzenie wyrażenia, czyli o etymologii

Persona non grata to wyrażenie pochodzące oczywiście z języka łacińskiego, dosłownie oznacza ‘osoba niemiła’. Początkowo używane było w stosunku do przedstawicieli dyplomacji, którym wydany został nakaz opuszczenia terytorium państwa, na terenie którego gościli. 

Popularne połączenia 

Przykłady użycia wyrażenia persona non grata w literaturze

– Moje miejsce jest tam, w Warszawie – upierała się Krystyna.
– Ale pani jest tam persona non grata – padła okrutna odpowiedź.
Krystyna była zdruzgotana. Andrzej próbował ją pocieszać, znowu byli razem. Jako oficer łącznikowy przebywał w bazie, z której samoloty startowały i powracały znad Warszawy.
On je wyprawiał i przyjmował. Ale za każdym razem bilans mu się nie zgadzał, a czasem bilans był tragiczny.

Maria Nurowska, Miłośnica

Pojechałam do TV, ucieszyłam się, bo przyjechał po mnie pan Janek, a z nim mam dobry kontakt, mogę mu powiedzieć, gdyby coś się działo. Wspominamy, jak to zwichnęłam sobie serdeczny palec, biegnąc po szóstej rano labiryntem korytarzy, które wtedy były pokryte linoleum i pastowane! Do dziś jest paluszek krzywy, gdyby to była Ameryka, zaskarżyłabym Telewizję i zostałabym bogatą leniwą kobietą, która nie musiałaby już kiwnąć palcem (serdecznym), mogłabym nic nie robić. Całe szczęście, że żyjemy w naszym świecie, gdzie gdybym wytoczyła proces, to prawdopodobnie trwałby on kilkanaście lat, a mnie nigdy by już nie zaproszono jako gościa. Persona non grata.

Krystyna Kofta, Lewa, wspomnienie prawej

Przykłady użycia wyrażenia persona non grata w prasie

W sprawie pocałunku ministra Siwca z tutejszą ziemią do biura Rady Miasta Kalisza wpłynęły trzy protesty. Parafialny Zarząd Akcji Katolickiej zarzucał całusowi ministra prostactwo i domagał się uznania prezydenta Rzeczypospolitej za persona non grata. Bluźnierstwo wobec krzyża dostrzegli w klipie wyborczym mieszkańcy miasta w liczbie dziesięciu, też chcieli persona non grata. Solidarność domagała się zajęcia przez radę stanowiska w tej sprawie.

Marcin Kołodziejczyk, Klisza z Kalisza, „Polityka”

Persona non grata – odmiana wyrażenia

W wyrażeniu persona non grata odmienny pozostaje tylko człon persona, który jest rodzaju żeńskiego. Możemy też we wszystkich przypadkach użyć tej samej formy, czyli po prostu nie odmieniać żadnego wyrazu. Zdajmy się więc na nasze ucho i to, która opcja lepiej brzmi. Choć wyrażenie to występuje w liczbie pojedynczej, w mianowniku liczby mnogiej przyjmuje postać personae non gratae.

A czy w Waszym najbliższym otoczeniu znajduje się jakaś persona non grata? Osoba, której obecność budzi wątpliwości i zastrzeżenia?

?