Rad nierad czy rad nie rad? Jaki jest poprawny zapis tego sformułowania i co ono oznacza?
Zdarza Wam się, że musicie coś zrobić, choć niekoniecznie macie na to ochotę, i chcecie podkreślić swoją dezaprobatę? Z pomocą przychodzi frazeologizm, który jest synonimem chcąc nie chcąc. Jak go poprawnie zapisać? Rad nierad czy rad nie rad? Przeczytajcie artykuł, by poznać zasady pisowni oraz znaczenie tego wyrażenia.
Rad nierad czy rad nie rad? Poprawna pisownia i znaczenie
Rad nie rad czy rad nierad?
Poprawna forma jest tylko jedna, a mianowicie – rad nierad. Błędem ortograficznym byłoby zapisanie nierad oddzielnie, bowiem rad jest przymiotnikiem, a partykułę nie z przymiotnikami w stopniu równym piszemy łącznie. Więcej na temat zapisu partykuły nie z przymiotnikami znajdziecie w artykule:
Kilka słów o interpunkcji w wyrażeniu rad nierad
W języku polskim obowiązuje reguła, która głosi, że słowa podobnie brzmiące i bliźniacze zapisuje się z łącznikiem, z przecinkiem lub oddzielnie. W przypadku rad nierad oraz chcąc nie chcąc mamy do czynienia z zapisem w wersji trzeciej, najrzadszym, czyli oddzielnym. Dlaczego? Bowiem są to frazeologizmy, a frazeologizmy złożone z dwóch członów równorzędnych nie powinny być oddzielane przecinkiem.
Rad nierad – znaczenie
Frazeologizmu rad nierad używamy w sytuacji, w której chcemy przekazać, że jesteśmy nie do końca zadowoleni z obowiązku wykonania pewnej czynności, jesteśmy czemuś nieprzychylni lub robimy coś niechętne.
Przykład z życia:
Rad nierad zapłaciłem jej za bilet. Miałem inne wyjście?
Rad nierad – przykłady użycia w literaturze
Najpierw tedy zaczął się długi certament, jakiego mamy używać do rozmowy języka. Z nich żaden nie umiał ani słowa po polsku, ja ani w ząb po niemiecku; Czech umiał wprawdzie siedem języków, ale wszystkie po czesku; frasunek tedy pomiędzy nimi był wielki, bo ja się zaparłem każdego innego języka; ale kiedy mi powiedziano, że to nic nie pomoże, bo oni użyją tłumacza, co tylko sprawę moją odwlecze, więc rad nierad zgodziłem się na język łaciński, który oni wszyscy umieli.
Zygmunt Kaczkowski, Murdelio
Mataret, nie słuchając, ładował w worek resztę pożywienia i wynosił z wozu różne łatwe do zabrania drobne przedmioty, które mogły się przydać. Wreszcie, gdy związał wszystko razem, próbował zarzucić tobołek na plecy, ale spostrzegł, że się przeliczył ze swymi siłami, nie pamiętając o sześciokrotnie zwiększonej wadze na Ziemi. Rad nierad wyrzucił tedy wszystko, bez czego tylko można się było obejść, a resztę podzielił na dwa węzełki.
Jerzy Żuławski, Trylogia księżycowa: Stara ziemia
Wszyscy na te słowa oświadczyli, że poddadzą się chętnie próbie. Na to oświadczenie Bruno rzędem wszystkich uszykował, Calandrina w środku postawił i jął od brzegu zacząwszy, pigułki rozdzielać. Stanąwszy przed Calandrinem wręczył mu pigułkę aloesem nadzianą. Calandrino wpakował ją chciwie do ust i żuć począł, gdy jednak do aloesu się dobrał, uczuł gorycz tak niezmierną, że rad nierad wypluć pigułkę musiał.
George Gordon Byron, Don Juan
?
