Reparacja – co to znaczy? Definicja, synonimy, przykłady użycia

Termin reparacja, a ściślej mówiąc formę liczby mnogiej, czyli reparacje, często można spotkać na przykład w mediach. Temat ten co rusz powraca w opinii publicznej. Jest on dość drażliwy, ponieważ bardzo mocno łączy się z historią naszego kraju. Co nazywamy mianem reparacji? Jakie synonimy ma ten wyraz? Odpowiedzi znajdziecie w poniższym tekście.

Co to jest reparacja? Znaczenie wyrazu

1 Reparacja, a raczej reparacje, bo w tym znaczeniu to słowo występuje w liczbie mnogiej, to inaczej mówiąc rekompensaty, odszkodowania finansowe, które są wypłacane przez jakieś państwo na rzecz innego, które zostało przezeń zaatakowane zbrojnie.

Prawo do wypłacenia reparacji przysługuje napadniętemu państwu za wyrządzone szkody i straty spowodowane przez prowadzenie działań militarnych na jego terytorium. Reparacje płacone są po wojnie zaatakowanemu krajowi w przypadku jego zwycięstwa lub korzystnego dla niego rozejmu. Poszkodowane przez wojnę państwa mogą żądać reparacji nawet wiele lat po zakończeniu wojny.

2 Reparacja to dawna forma współczesnego rzeczownika reperacja, który oznacza naprawę czegoś.

Reparacje – przykłady użycia

Reparacja i reparacje – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, co to jest reparacja, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.

Reparacja – etymologia wyrazu

Wyraz reparacja wywodzi się od łacińskiego reparatio oznaczającego ‘naprawa’, a ten z kolei jest pochodnym od reparare – ‘odzyskiwać, uzupełniać; tworzyć na nowo, odbudowywać’.

Reparacja – wyrazy pokrewne

Reparacja i reparacje – połączenia wyrazowe

Reparacja – odmiana wyrazu

Przykłady użycia wyrazu reparacja w literaturze i prasie

Książę uspokoił się zupełnie i nie wyciągał więcej na rozmowę pana Andrzeja. Zdawał się być zmęczony drogą czy też położeniem, w jakim się znajdował, i głowę pochylił nieco na piersi, a oczy miał przymknięte. Jednakże od czasu do czasu rzucał ukośne spojrzenia, to na Kmicica, to na Lubieńca, którzy trzymali cugle jego konia, jakby upatrując, którego łatwiej będzie obalić, aby się wyrwać na wolność.

Tymczasem zbliżyli się do budowli leżącej przy drodze, na cyplu lasu. Nie była to karczma, ale kuźnia i kołodziejnia zarazem, w której jadący traktem zatrzymywali się dla przekuwania koni i reparacji wozów.

Henryk Sienkiewicz, Potop

– A konia dadzą? – upewniał się Kargul, któremu doskwierał brak siły pociągowej, tak jak Pawlakowi brak mleka.
– Dadzą – potwierdził Budzyński, ale Pawlak wyśmiał nadzieje sąsiada: jak chce uzyskać konia, kiedy spirytusu nie ma?
– Ale skórę za to mam – triumfował Kargul. – Jak przez ciebie moja Mućka padłszy, tak z niej skórę zdarł...
– Ot, chytrus – mruknął pod nosem Pawlak. – Taż ona w strzępach cała!

„Warszawiak” zapewnił jednak, że to dla konwojentów nie ma żadnego znaczenia; skóra, choćby cała podziurawiona, potrzebna im do ogólnego rachunku w ramach rozliczenia reparacji wojennych. Pędząc miesiącami bydło na wschód, sami żywili się coraz bardziej chudymi sztukami, za każdym razem zdzierając skórę, by liczba żywego bydła i tego, które padło, w ostatecznym rachunku się zgadzała.

Andrzej Mularczyk, Sami swoi