Winszować – co to znaczy? Definicja, synonimy, przykłady
Co oznacza czasownik winszować? Z tym wyrazem spotykamy się często przy różnego rodzaju świętach, uroczystościach, w życzeniach i gratulacjach. Czy aby na pewno wiecie, jakie ma znaczenie? Jeśli nie jesteście tego do końca pewni lub nie znacie odpowiedników nieco archaicznego już bezokolicznika winszować, koniecznie przeczytajcie nasz artykuł. Podajemy w nim definicję, synonimy i wyrazy bliskoznaczne, a także przykłady użycia.
Winszować – czyli co? Co to znaczy? Znaczenie i etymologia wyrazu
Winszować to archaiczny już odpowiednik słowa gratulować lub wyrażenia składać życzenia. Wyraz pochodzi od niemieckiego czasownika wünschen oznaczającego właśnie ‘życzyć’, ‘gratulować’. Można również powinszować – stąd słowo powinszowania będące określeniem okolicznościowych życzeń i gratulacji.
Winszować – synonimy i wyrazy bliskoznaczne
Pomocne w zapamiętaniu tego, co to znaczy winszować, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.
- Gratulować,
- życzyć,
- składać gratulacje/ powinszowania/ życzenia,
- wyrazić uznanie.
Winszować – przykłady użycia wyrazu w zdaniach
Poniższe przykłady zdań z pewnością ułatwią zapamiętanie kontekstów wyrazu winszować. Oto one:
- Urodził mi się syn! – Doprawdy? Winszuję!
- Powinienem był ci powinszować już wcześniej, ale dopiero teraz dowiedziałem się o twoim niebywałym sukcesie. Gratuluję!
- To wyjątkowa okazja! Będziemy winszować, wiwatować i świętować do białego rana!
- Winszuję, winszuję i winszować nie przestanę, póki flaszki nie dostanę.
Przykłady użycia wyrazu winszować w literaturze
Kiedy wrócił do siebie i wpadł do sklepu, był tak rozpromieniony, że pan Ignacy nieledwie przeraził się.
– Co tobie? – zapytał.
– Powinszuj mi. Jestem narzeczonym panny Łęckiej.
Ale Rzecki, zamiast winszować, mocno pobladł.
Bolesław Prus, Lalka
– […] Panna Rudecka powinna być względem nas obca zawsze, ona dla naszej sfery jest trędowata! Voilà!
Waldemar zmrużył oczy, spod rzęs popatrzał na hrabiego strasznym wzrokiem, z bezmiernym szyderstwem i chłodem, po czym rzekł:
– Brawo, panie! Trędowata! […] Nie wiem, czy to określenie jest zapożyczone od Barskiego, czy też to nowe wydanie – w każdym razie winszuję! Jest to bajeczny dowcip i genialny w swej naiwności.
Helena Mniszkówna, Trędowata
