Cienki czy cięki? Która forma jest poprawna?
Tytułowe słowo to przeciwieństwo wyrazu gruby. Jak poprawnie zapisać przymiotnik, który jest tematem tego poradnika językowego? Cienki czy cięki? Odpowiedź i wyjaśnienia znajdziecie poniżej.
Cienki czy cięki? Poprawna forma
Odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta. Jedyna prawidłowa forma to oczywiście cienki.
Taki zapis przymiotnika cienki wyjaśnia zasada ortografii języka polskiego, która mówi o tym, że ‘en’ zapisujemy zawsze wtedy, gdy pojawia się w sąsiedztwie spółgłosek 'g' i 'k', a mówiąc bardziej precyzyjnie przed nimi.
Również etymologia, czyli pochodzenie wyrazu cienki pomaga nam zrozumieć, dlaczego poprawnym zapisem jest pisownia przez 'en'. Otóż, dawniej, to znaczy w języku staropolskim, przymiotnik ten brzmiał: 'cieńki'. Dopiero wraz z upływem czasu, w miarę ewolucji językowej doszło w nim do oboczności ń:n.
Cienki czy cięki? Kilka słów o znaczeniu
‘Cienki’ to męska forma przymiotnika. Natomiast w rodzaju żeńskim przybiera on formę ‘cienka’, a z kolei w nijakim ‘cienkie’. Co oznacza przymiotnik ‘cienki’?
-
- Czymś cienkim nazywamy rzeczy, które mają niewielki przekrój poprzeczny.
- Coś cienkiego to także określenie przewiewnej, lekkiej odzieży.
- Znaczenie przymiotnika cienki dotyczy również napojów, które są rzadkie, słabe albo rozwodnione.
- Potocznie mówimy też tak na wysoki, piskliwy głos.
Cienki czy cięki? Przykłady zdań
- Cienki to imię zabawki, będącej jedną z postaci występujących w filmie Toy Story.
- Ten cienki szalik będzie idealny na jesień, a ten grubszy na zimę.
- Ten zeszyt będzie zbyt cienki, żeby go używać na matematyce.
Cienki czy cięki? Przykład z literatury
Staś znał Medinet z opowiadań młodszych inżynierów i podróżników, którzy jeździli tam na polowanie na wszelkiego rodzaju ptactwo wodne oraz na wilki z pustyni i hieny. Wiedział, że jest to osobna wielka oaza leżąca po lewym brzegu Nilu, ale niezależna od jego wylewów i mająca swój własny system wodny, utworzony przez jezioro Karoun, przez Bahr-Jussef i przez całą więź drobnych kanałów. Ci, którzy oazę tę widzieli, mówili, że jakkolwiek kraina ta należy do Egiptu, jednakże, oddzielona od niego pustynią, tworzy odrębną całość. Tylko rzeka Jussef wiąże, rzekłbyś, niebieskim cienkim sznurkiem tę okolicę z doliną Nilu. Wielka obfitość wód, żyzność gleby i wspaniała roślinność tworzą z niej jakby raj ziemski, a rozległe ruiny miasta Krokodilopolis ściągają tam setki ciekawych podróżników.
Henryk Sienkiewicz, W pustyni i w puszczy
