Degrengolada – co to jest? Definicja, synonimy, przykłady użycia
W otaczającej nas rzeczywistości mamy do czynienia z różnymi zjawiskami. Jedne są pozytywne, inne negatywne. Degrengolada zdecydowanie należy do tych drugich. Można się tego domyślić chociażby przez podobieństwo do słowa degradacja. Czym jest degrengolada? Jakimi synonimami można jeszcze określić to zjawisko? Tego dowiecie się z poniższego tekstu.
Degrengolada – etymologia słowa
Do polszczyzny degrengolada przeszła z języka francuskiego. Wywodzi się od słowa dégringolade oznaczającego ‘spadek wartości’.
Degrengolada – co to jest? Co to znaczy? Definicja słowa
Degrengolada to innymi słowy obniżenie poziomu moralnego, intelektualnego lub materialnego. Polega na zupełnym rozkładzie wartości moralnych lub estetycznych w jakimś środowisku. W konsekwencji prowadzi to do demoralizacji jakiejś grupy czy instytucji, co jest spowodowane rozpadem jej spójności, a uznawane do tej pory normy i wartości kompletnie zanikają.
Degrengolada – synonimy i wyrazy bliskoznaczne
Pomocne w zapamiętaniu tego, co to jest degrengolada, co to znaczy, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.
- Rozkład,
- demoralizacja,
- degeneracja,
- upadek (moralny),
- zepsucie (moralne),
- zgnilizna (moralna),
- gangrena,
- zbydlęcenie,
- spustoszenie,
- ruina,
- zepsucie,
- znieprawienie,
- zgorszenie,
- deprawacja,
- upodlenie,
- rozpasanie,
- rozpusta,
- rozwiązłość.
Degrengolada – połączenia wyrazowe
- Umysłowa, kulturowa, polityczna, społeczna, kompletna, totalna, postępująca, powolna degrengolada,
- degrengolada intelektualna, moralna,
- proces degrengolady.
Przykłady użycia wyrazu degrengolada w literaturze
– Tu każdy – wołał – największy choćby idealista, najgenialniejszy artysta, przemienić się musi w opasłego wołu… Ciało prosperuje, a duch upada. Czuję w sobie okropną degrengoladę ducha… Prawdziwie i głęboko nieszczęśliwy jestem… Marnieję, ginę, wszystko, co jest we mnie wyższego, idealnego, przemienia się w żółć i tłuszcz!…
Eliza Orzeszkowa, Nad Niemnem
Ten ohydny dom miał bramę wjazdową tylko z pozoru. Odźwierny mieszkał w małej norze z wybitym na schody okienkiem, przez które nadzorował siedemnastu lokatorów. Ul taki nazywa się w stylu notarialnym „domem czynszowym”. Lucjan znalazł biurko, fotel, atrament, pióra i papier. Wesołość Berenice, która liczyła na debiut Koralii w Gymnase, radosny szczebiot aktorki oglądającej rolę – spory kajecik związany niebieską wstążką – rozpędziły niepokoje i smutek wytrzeźwionego poety.
– Byleby w świecie nie dowiedziano się o tej degrengoladzie – rzekł – damy sobie jakoś radę. Ostatecznie, mamy przed sobą cztery tysiące pięćset franków! Wyzyskam moją nową pozycję w dziennikach rojalistycznych. Jutro inaugurujemy „Jutrzenkę”; znam się już na dziennikarstwie, ja im pokażę!
Koralia, która widziała w tych słowach jedynie miłość, ucałowała usta, które je wymówiły.
Honoré de Balzac, Stracone złudzenia
