Nachalny czy nahalny? Jak poprawnie to zapisać?
Tytułowy przymiotnik znają chyba wszyscy. Jednak nie oznacza to tego, że każdy wie jak poprawnie go zapisać. Wszak pisownia wyrazów z h i ch sprawia niemałe trudności użytkownikom języka polskiego. który wariant zatem wybrać, żeby przy jego zapisie nie popełnić błędu ortograficznego? Nachalny czy nahalny? Odpowiedź znajdziecie w poniższym tekście poradnikowym.
Nachalny czy nahalny? Poprawna forma
Przymiotnik nachalny, aby był zapisany prawidłowo, zawsze powinniśmy zapisywać przez ch. Dlaczego akurat w ten sposób? W tym przypadku nie jest to uzasadnione regułą ortograficzną, a jest motywowane jego etymologią. Otóż, przymiotnik nachalny, nie jest polskim wyrazem. Wywodzi się bowiem z języka rosyjskiego, od wyrazu nachalnyj. A jako że wyrazy zapożyczone z języka obcego zapisuje się tak, jak ma to miejsce w formie oryginalnej, nachalny zapisujemy z użyciem ch.
Kiedy trafił on do polszczyzny? Z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że został zapożyczony przez Polaków podczas sowieckiej okupacji, czyli w latach 1939–1941, albo bezpośrednio po II wojnie światowej, w okresie wczesnego PRL-u.
Nachalny czy nahalny? Już wiadomo!
Co oznacza omawiany przymiotnik? Nikt nie zaprzeczy temu, że jest to określenie o nacechowaniu wyłącznie negatywnym. Nachalnym określamy człowieka natarczywego, natrętnego, czyli mówiąc inaczej, kogoś, kto nam się stale narzuca. Człowieka nachalnego poznamy zatem po tym, że robi to w sposób przykry i zuchwały. Komuś nachalnemu trudno jest wytłumaczyć, aby przestał tak się zachowywać.
Nachalnym możemy także nazwać coś, co ma zbyt intensywny wpływa na naszą świadomość i zmysły.
Synonimami przymiotnika nachalny są: uporczywy, natarczywy, natrętny, narzucający się; taki, który się naprzykrza, natarczywie czegoś żąda, namolny, napastliwy, agresywny, nieustępliwy, usilny, uparty, nieznośny, naprzykrzony, uprzykrzony.
Nachalny czy nahalny? Przykłady zdań
- Akwizytorzy pukający do drzwi naszych domów i mieszkań, potrafią być naprawdę nachalni. Zawsze usiłują sprzedać rzeczy, które są zbędne.
- Ten sklep z elektroniką zawsze ma bardzo nachalne reklamy.
- Telemarketer, który ostatnio zadzwonił był bardzo nachalny, dlatego szybko zakończyłem rozmowę.
Nachalny czy nahalny? Przykłady z literatury
W gruncie rzeczy Wilczur sam był temu winien, gdyż w ostatnich dniach z nudów wyciągał służącego na rozmówki. I tego dnia, gdy o zmierzchu posłyszał, że Józef kłóci się z kimś w przedpokoju, zawołał go później, by wypytać, kto to był i czego chciał.
— To jakiś bezczelny obszarpaniec, panie profesorze. Domagał się, bym go wpuścił do pana profesora, i ośmielał się, za przeproszeniem, mówić, że jest pańskim przyjacielem. […] A wódką od niego śmierdziało, za przeproszeniem, na trzy metry, więc widzę, że to człowiek nieodpowiedzialny, może nawet jakiś element. A nachalna bestia. Bo mu mówię, że pana profesora nie ma w Warszawie, to on mi powiada, za przeproszeniem, że jemu wystarczy jakieś, tylko nie pamiętam jakie, ale coś paskudnego, ciało spiralne, czy coś takiego. Dopiero jak mnie nazwał cemberem, nie wytrzymałem i wyrzuciłem go za drzwi.
Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Profesor Wilczur
Klient oczekuje od firmy czegoś więcej aniżeli tylko produktu, chce być zaskakiwany, ale nie męczony, chce mieć ciągły dostęp do informacji, ale z pewnością nie chce, aby być w stosunku do niego zbyt nachalnym, chce przekazu, ale nie akceptuje jego natarczywości. Co więcej, wielu klientów chce mieć możliwość współtworzenia pozycji firmy za pomocą swoich działań. To właśnie oni stanowią dla firmy źródło inspiracji do długookresowej komunikacji.
Kinga Stopczyńska, Wykorzystanie advertainment w komunikacji z klientem rzeczywistości wirtualnej, „Współczesny marketing Trendy Działania”
